Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 23 lipca 2019

W krzywym zwierciadle: Europejskie wakacje Pająka
Spider-Man potrzebuje odpoczynku. Ale czy superbohater może po prostu odwiesić rajtuzy na czas wakacji? Peter Parker myśli, że tak. Cały świat sprzysięgnie się, by udowodnić mu, że się myli.
Okropne jest życie staruszka
Roz Chast postanowiła podzielić się przeżyciami z okresu, gdy opiekowała się swoimi sędziwymi rodzicami. Jej opowieść jest niezwykle poruszająca, ale nie brakuje w niej także poczucia humoru. Nie chodzi jednak o ten rodzaj humoru, który pozwoliłby stwierdzić, że życie staruszka jest wesołe. O nie! Nie jest.
Krótko o filmach: Demoniczne Buenos
„Nocne istoty” to zupełne zaskoczenie z dalekiej Argentyny. Horror niedrogi, ale przy tym wypchany klimatem po same brzegi.
Po komiks marsz: Lipiec 2019
Wakacje to dla wydawców komiksowych nie jest czas odpoczynku, czego dowodem jest poniższe zestawienie. Jak widzicie, komiksów będzie dużo i tematycznie będą bardzo różne.
Serialomaniak.pl: Premiery i powroty seriali – lipiec 2019
Jak na razie lato rozpieszcza nas (czy też męczy – w zależności od gustu) wysokimi temperaturami. Równie gorąco jest wśród serialowych premier. Na nasze ekrany powróci długo oczekiwana kontynuacja „Stranger Things”, zobaczymy też po latach nowy sezon kultowej „Veroniki Mars”. Co jeszcze obejrzymy w lipcu?
Horror skrajności
„Infidel”, ostatnio wydany w Polsce przez Non Stop Comics, to horror – gatunek od zawsze uwielbiany przez Pornsaka Pichetshote – połączony z obserwacją społecznych problemów, wynikających z ksenofobii, rasizmu oraz braku dialogu i chęci zrozumienia drugiej strony.
Brudne szpony bioenergoterapeutów
Chłystowie, radienija, Rasputin – to całkiem ciekawy zestaw, na którym można zbudować fascynującą powieść grozy. Niestety, jak uczy przykład „Ciemnych sił” Jacka Piekiełki, sam pomysł to za mało. Przydałoby się jeszcze jako takie opanowanie warsztatu pisarskiego.
Birdman znad Missisipi i Missouri
Przepięknie narysowany album o Johnie Jamesie Audubonie może być ozdobą każdej komiksowej kolekcji nie tylko z uwagi na stronę graficzną. To także fascynująca, mimo że ze smutnym zakończeniem, opowieść o człowieku, który z miłości do ptaków poświęcił szczęście rodzinne swoje i swoich bliskich.

Muzyka

Magazyn CLXXXVII

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne

Lato z Radiem Festiwal 2019
Red Kite
Red Kite

więcej »

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

The End
‹Svårmod och vemod är värdesinnen›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Svårmod och vemod är värdesinnen
Wykonawca / Kompozytor	The End
Data wydania	29 czerwca 2018
Wydawca	RareNoise Records
Nośnik	CD
Czas trwania	43:46
Gatunek	jazz, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Sofia Jernberg, Anders Hana, Mats Gustafsson, Kjetil Møster, Greg Saunier

Utwory
CD1
1) Svårmod	03:51
2) Vemod	03:58
3) Translated Slaughter	14:15
4) Don’t Wait	14:58
5) Rich and Poor	00:55
6) Both Sides Out	05:51

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Tu miejsce na labirynt…: Mrok i melancholia, wściekłość i zaduma
[The End „Svårmod och vemod är värdesinnen” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Dwóch Norwegów, dwoje Szwedów i na dokładkę Amerykanin – tak niecodzienne towarzystwo zwarło szeregi, aby pod szyldem The End nagrać jedną z najciekawszych płyt jazzrockowych pierwszego półrocza (choć czasowo załapali się w ostatniej chwili). Album „Svårmod och vemod är värdesinnen” jest tym oryginalniejszy, że inspiracją do jego powstania była poezja szwedzkiego noblisty Harry’ego Martinsona.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Mrok i melancholia, wściekłość i zaduma
[The End „Svårmod och vemod är värdesinnen” - recenzja]

The End
‹Svårmod och vemod är värdesinnen›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Svårmod och vemod är värdesinnen
Wykonawca / Kompozytor	The End
Data wydania	29 czerwca 2018
Wydawca	RareNoise Records
Nośnik	CD
Czas trwania	43:46
Gatunek	jazz, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Sofia Jernberg, Anders Hana, Mats Gustafsson, Kjetil Møster, Greg Saunier

Utwory
CD1
1) Svårmod	03:51
2) Vemod	03:58
3) Translated Slaughter	14:15
4) Don’t Wait	14:58
5) Rich and Poor	00:55
6) Both Sides Out	05:51

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Owszem, powiedzieć o The End, że to supergrupa – to jakby nic nie powiedzieć. Tym bardziej że termin ten często, zwłaszcza ostatnimi czasy, bywa nadużywany przez krytyków. Ale trafniejszego określenia pod adresem tej formacji naprawdę nie da się znaleźć. Wszak jej głównymi twórcami są dwaj skandynawscy artyści, których nazwiska już jakiś czas temu zapisały się złotymi zgłoskami w historii współczesnego jazzu improwizowanego. Są to dwaj saksofoniści: Szwed Mats Gustafsson oraz Norweg Kjetil Møster. Pierwszy z nich dał się poznać między innymi jako „ojciec chrzestny” takich zespołów, jak Nu Ensemble, Fire!, Fire! Orchestra i The Thing, drugi natomiast z miejsca kojarzony jest przez fanów z Møster!, Reflections in Cosmo czy The Heat Death. Lecz i pozostali muzycy kwintetu nie wypadli sroce spod ogona. Ciemnoskóra szwedzka wokalistka Sofia Jernberg na stałe występuje z Lana Trio, a poza tym udziela się we wspomnianym już Fire! Orchestra. Norweski gitarzysta barytonowy Anders Hana odbył z kolei staż w Jaga Jazzist i Circulasione Totale Orchestra. I jest jeszcze ten piąty, gość zza Oceanu – perkusista Greg Saunier, podpora lubujących się w eksperymentach formacji Deerhoof i Xiu Xiu.

Co ich skłoniło do tego, aby zewrzeć szeregi i nagrać płytę, obok której nie da się przejść obojętnie? Poezja Harry’ego Martinsona, a mówiąc konkretniej poemat „Svårmodet”, który oryginalnie ukazał się w 1945 roku w zbiorze „Passad”. Martinson był bardzo złożoną i tragiczną postacią. Przyszedł na świat na początku XX wieku. Wcześnie opuszczony przez rodziców (ojciec zmarł, matka wyjechała do Stanów Zjednoczonych), wychowywał się w rodzinie zastępczej. Jako szesnastolatek został marynarzem, ale bywało, że schodził na ląd i tułał się po obcych krajach. Do ojczyzny wrócił pod koniec lat 20. i wtedy poświęcił się literaturze (poezji, prozie, dramatowi) oraz malarstwu. W 1974 roku – wraz ze swoim rodakiem Eyvindem Johnsonem – został uhonorowany Nagrodą Nobla, co wywołało olbrzymią krytykę w kraju, albowiem od jakiegoś już czasu obaj twórcy byli członkami Akademii Szwedzkiej, czyli organizacji nominującej do tego wyróżnienia. Martinson załamał się, trafił do szpitala, gdzie w lutym 1978 roku popełnił samobójstwo. W sposób tyleż spektakularny, co makabryczny – wykonał seppuku nożyczkami. W Polsce znane jest w zasadzie tylko jedno jego dzieło, za to najbardziej cenione – powieść „Droga do Klockrike” (1948).

Zafascynowani poematem „Svårmodet” Mats Gustafsson i Anders Hana postanowili skomponować inspirowaną nim muzykę – i to był pierwszy krok. Ostatnim było wydanie albumu „Svårmod och vemod är värdesinnen”, który w sprzedaży pojawił się – nakładem londyńskiej wytwórni RareNoise Records – 29 czerwca tego roku. Złożyło się na niego pięć pełnoprawnych utworów i jedna miniatura, co w sumie dało ponad czterdzieści trzy minuty muzyki. Akurat tyle, by poczuć się w pełni usatysfakcjonowanym, bez poczucia prze- bądź niedosytu. Członkowie The End przywędrowali z różnych muzycznych krain i tak samo zróżnicowana jest twórczość grupy. Punktem wyjścia, swoistym wspólnym mianownikiem dla całej piątki, jest free jazz, ale na albumie nie brakuje również wycieczek do krainy awangardowego jazz-rocka i noise’u. Za to ostatnie odpowiadają przede wszystkim Gustafsson i Møster, którzy – poza grą na saksofonach barytonowych i tenorowych – „pobawili” się także elektroniką. Efekty tego słychać to bardzo wyraźnie już w otwierającym wydawnictwo utworze „Svårmod”, którego nastrój odpowiada idealnie tematowi (szwedzki tytuł znaczy „Mrok”). Noise’owy wstęp na gitarze barytonowej od pierwszych sekund wprowadza dużo niepokoju, który z czasem jedynie się potęguje.

Elementy rockowe (vide motoryczna perkusja Sauniera) nakładają się na freejazzowe (saksofony Gustafssona i Møstera – raz grające unisono, to znów solo), a wszystko wzmocnione jest dodatkowo elektronicznymi zgrzytami i przesterami. Im bliżej końca, tym większa z muzyki The End wyziera wściekłość, aż do finałowego przesilenia i… uspokojenia. W kontekście „Svårmod” pewnym zaskoczeniem wydaje się początek następującego po nim „Vemod” („Melancholia”) – niemal skocznego (choć bez przesady), z gitarą barytonową wchodzącą tutaj w rolę basowej. Kiedy jeszcze dołączają saksofoniści i Sofia Jernberg – robi się bardzo gęsto od dźwięków. Mimo to jednak brzmienie jest selektywne, za co nagrodzić należy osoby odpowiadające za miks i mastering. Druga część „Vemod” zamienia się natomiast w prawdziwie noise’ową orgię – elektronicznie przetworzone zostają również dźwięki gitary i saksofonów, co jeszcze bardziej wrażenie to potęguje. Ponad czternastominutowy „Translated Slaughter” jest zespołową improwizacją, w której po raz pierwszy znaczącą rolę ma do odegrania Jernberg. W zależności od potrzeb: śpiewająca, deklamująca, charcząca i szepcząca. Niezwykła wokalistka daje tym sposobem niezwykły pokaz swoich nieprzeciętnych możliwości i umiejętności.

Muzycznie jest, jak i wcześniej, bardzo różnorodnie – fragmenty dynamiczne przeplatają się z delikatnymi, czadowe z nastrojowymi, szalone ze zrównoważonymi. Kwintet nie stroni od eksperymentów, ale to akurat – patrząc na nazwiska artystów tworzących The End – nie powinno być dla słuchaczy żadnym zaskoczeniem. W każdym razie w finale po feerii dźwięków następuje uspokojenie, znaczone subtelną pogaduszką Sofii z jednym z saksofonistów. Nie mniej emocji niesie ze sobą – równie długi co „Translated Slaughter” – „Don’t Wait”. Anders i Greg napędzają całość, a pozostali podążają ich śladem. Ponownie też na plan pierwszy wybija się Jernberg, która w ciągu kilku sekund potrafi płynnie przejść od pasji do zadumy, by chwilę później odpłynąć w stronę awangardy. Wraz z nią podobną drogę przemierzają również instrumentaliści, zapalając świeczkę zarówno freejazzowemu cesarzowi, jak i ogarek rockowo-noise’owemu diabłu. Ostatnia z kompozycji, „Both Sides Out”, poprzedzona jest opartą na elektronice miniaturą „Rich and Poor”, którą można potraktować jako preludium do finału.

A finał jest iście zniewalający. I to zarówno w wykonaniu obu saksofonistów (często pojawiających się w duecie i unisono), jak również pięknej Sofii Jernberg, która swoim głosem potrafi osiągnąć dokładnie takim sam efekt, jak Mats i Kjetil, kiedy sięgają po dęciaki. „Svårmod och vemod är värdesinnen” jest dziełem nie mniej przejmującym, niż życie, a zwłaszcza jego koniec, Harry’ego Martinsona. Może i mało poetyckim, ale za to sięgającym do trzewi i sprawiającym, że jeszcze długo po wybrzmieniu ostatniej nuty będzie się pamiętać o szwedzkim nobliście oraz spowijających go „mroku” i „melancholii”. Jak i o płycie, której jednym z celów było zapewne uchronienie nieszczęsnego pisarza od zapomnienia.

10 lipca 2018

Skład:
Sofia Jernberg – śpiew, melodeklamacja
Anders Hana – gitara barytonowa
Mats Gustafsson – saksofon barytonowy, saksofon tenorowy, efekty elektroniczne
Kjetil Møster – saksofon barytonowy, saksofon tenorowy, efekty elektroniczne
Greg Saunier – perkusja, głos

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Krótko o muzyce: Promieniowanie z galaktyki Göteborg
Sebastian Chosiński

23 VII 2019

Trzeba przyznać, że wybrali sobie spektakularną nazwę – Kvasar. Jest ich pięciu, pochodzą ze szwedzkiego Göteborga i półtora miesiąca temu, wydając – na razie tylko w wersji cyfrowej – debiutancki materiał, postanowili obwieścić swoje istnienie całemu światu. Czy świat zwróci na nich baczniejszą uwagę, trudno na razie przewidywać. Ale jest szansa, że zrobią to wielbiciele rocka psychodelicznego wymieszanego z fusion.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Norwegowie w kosmosie
Sebastian Chosiński

18 VII 2019

17 lipca minęła kolejna – już pięćdziesiąta druga – rocznica śmierci amerykańskiego saksofonisty Johna Coltrane’a, jednego z najwybitniejszych artystów w historii jazzu improwizowanego. Gdy jednak słucha się takich albumów, jak tegoroczny „Mayhall’s Object” zespołu Instant Light Jørgena Mathisena, można odnieść wrażenie, że Coltrane wciąż żyje i ma się wyśmienicie.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Uważajcie na to, co lata nad naszymi głowami
Sebastian Chosiński

16 VII 2019

Pięć lat! Tyle zajęło Norwegom podjęcie decyzji o wydaniu płyty. Co dziwi tym bardziej, że materiał mieli już gotowy w grudniu 2016 roku. Cóż, niezbadane są wyroki boskie i nie nam, maluczkim, oceniać, dlaczego kwartet Red Kite tak długo zwlekał z publikacją debiutanckiego albumu. Zwłaszcza że znalazła się na nim doskonała muzyka.

więcej »