Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 27 września 2020

Do księgarni marsz: Wrzesień 2020
Początek roku szkolnego. Dzieci w większości przypadków wróciły do szkół. Można odetchnąć i zagłębić się w lekturze…
Carnival Row: Odc. 8. I poleje się krew
Finał pierwszego sezonu „Carnival Row” przynosi nie tylko wyjaśnienie tajemnicy mrokołaka, ale również poważne zmiany w stosunkach panujących w mieście oraz w życiu wielu postaci. Ale chociaż z zainteresowaniem obserwujemy rozwój wydarzeń, to mimo wszystko ostatecznie pozostajemy z uczuciem lekkiego niedosytu.
Ofiary popkultury
Egmont kazał nam długo czekać na ostatni, trzeci tom „Palcojada” – minęło aż piętnaście miesięcy. Tom drugi wodził ciągle za nos i dużo obiecywał, ale całą odpowiedzialność zrzucił na trzeci. Tajemnice wciąż czekają na odkrycie – wybierzmy się do Buckaroo w Oregonie jeszcze jeden, ostatni raz.
Nie mam czasu na grację
W trzecim tomie przygód małej Claudette, scenarzysta Jorge Aguirre odchodzi nieco od schematu przyjętego w poprzednich częściach. Opowieść tylko na tym zyskuje.
Do sedna: Kevin Smith. Jay i Cichy Bob kontratakują
Dwa lata po kontrowersyjnej „Dogmie” Kevin Smith prezentuje swój kolejny film, odpuszczając tym razem całkowicie tematy religii i wiary. Finalizuje projekt, o którym myślał już w czasach „Szczurów z supermarketu” (w samej końcówce widzimy Jaya, Cichego Boba i tajemniczego orangutana oddalającego się ku zachodzącemu słońcu).
PRL w kryminale: Jeszcze dużo wody w Wiśle przepłynie…
Długo musiał czekać Zygmunt Zeydler-Zborowski na uznanie wydawców. Dopiero w latach 70. XX wieku twórca postaci majora Stefana Downara stał się rozchwytywanym pisarzem. A przyczyniły się ku temu między innymi tak udane kryminały milicyjne, jak „Nawet umarli kłamią”.

Muzyka

Magazyn CXCIX

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne (wybrane)

Alkustycznie
Nocny Kochanek
Brooklyn Eye
Joachim Mencel
Fireworker
Gazpacho
Improcode
The Owl, Pablo Held
Conspiracy
Terje Rypdal
Pori Jazz 72
Jazz Q Praha
Taskaha
Taskaha
The All is One
Motorpsycho

więcej »

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

SBB
‹Welcome – 40th Anniversary 1978-2018›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Welcome – 40th Anniversary 1978-2018
Wykonawca / Kompozytor	SBB
Data wydania	16 listopada 2018
Wydawca	Radio Opole
Nośnik	DVD
Czas trwania	125:36
Gatunek	koncert, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Józef Skrzek, Apostolis Anthimos, Jerzy Piotrowski

Utwory
DVD1
1) Intro Groove
2) Walkin’ Around the Stormy Bay
3) Odlot
4) Wizje – temat
5) Za linią horyzontu
6) Loneliness
7) Rainbow Man
8) Memento z banalnym tryptykiem
9) Drums Battle / Improv
10) Welcome Warm Nights and Days
11) Coda Groove
12) Freedom with Us
13) Z których krwi krew moja
14) Za darmo nie ma nic [Born to Die]

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Tu miejsce na labirynt…: „Czterdzieści lat minęło jak jeden dzień…”
[SBB „Welcome – 40th Anniversary 1978-2018” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Jesienią ubiegłego roku minęło czterdzieści lat od nagrania przez SBB w studiu Polskiego Radia w Opolu materiału, jaki pierwotnie wydała na płycie niemiecka wytwórnia Spiegelei. Longplay „Welcome” otworzył nowy – jeden z ostatnich – rozdział w historii tria w latach 70. ubiegłego wieku. By upamiętnić tamto wydarzenie, wiosną 2018 roku grupa zagrała okolicznościowy koncert w Filharmonii Opolskiej, który przed paroma tygodniami wydany został na DVD.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: „Czterdzieści lat minęło jak jeden dzień…”
[SBB „Welcome – 40th Anniversary 1978-2018” - recenzja]

SBB
‹Welcome – 40th Anniversary 1978-2018›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Welcome – 40th Anniversary 1978-2018
Wykonawca / Kompozytor	SBB
Data wydania	16 listopada 2018
Wydawca	Radio Opole
Nośnik	DVD
Czas trwania	125:36
Gatunek	koncert, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Józef Skrzek, Apostolis Anthimos, Jerzy Piotrowski

Utwory
DVD1
1) Intro Groove
2) Walkin’ Around the Stormy Bay
3) Odlot
4) Wizje – temat
5) Za linią horyzontu
6) Loneliness
7) Rainbow Man
8) Memento z banalnym tryptykiem
9) Drums Battle / Improv
10) Welcome Warm Nights and Days
11) Coda Groove
12) Freedom with Us
13) Z których krwi krew moja
14) Za darmo nie ma nic [Born to Die]

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Gdy na początku 2014 roku oficjalnie potwierdzono, że do składu SBB powraca po dwudziestu latach, mieszkający dotąd w Stanach Zjednoczonych, Jerzy Piotrowski, odniosłem się do tego euforycznie. Bo choć w XXI wieku za bębnami w tym legendarnym zespole zasiadali artyści tej miary, co Amerykanin Paul Wertico czy Węgier Gábor Németh – i tak nie mogło się to równać z możliwością usłyszenia tria w oryginalnym składzie. Niestety, pierwszy wspólny koncert, zagrany podczas wrocławskiego festiwalu „Jazz nad Odrą” 13 kwietnia 2014 roku (między innymi z towarzyszeniem Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach), okazał się – mówiąc eufemistycznie – średnio udany. „Keta” brzmiał nieprzekonująco; słychać było wyraźnie dwudziestoletnią przerwę w artystycznej znajomości z Józefem Skrzekiem i Apostolisem Anthimosem. I pewnie z tego właśnie powodu grupa nie zdecydowała się opublikować tych nagrań ani w wersji CD, ani – tym bardziej – DVD. Choć przecież w normalnych warunkach byłaby to olbrzymia gratka i dla muzyków, i dla ich wielbicieli.

Piotrowski to jednak mistrz nad mistrze i potrzebował zaledwie kilku tygodni i paru kolejnych koncertów, aby na nowo zgrać się z kolegami. Recenzowałem na łamach „Esensji” dwa późniejsze występy SBB w Poznaniu – 24 lutego 2015 w „Eskulapie” oraz 28 lutego następnego roku w klubie „Blue Note” (podczas którego muzykom ze Śląska towarzyszył skrzypek Michał Urbaniak) – i nie miałem już wątpliwości, że trio wróciło do znakomitej formy. Że nie są to gołosłowne, rzucane na wyrost zachwyty udowadnia opublikowana przed nieco ponad dwoma miesiącami płyta DVD zatytułowana „Welcome – 40th Anniversary 1978-2018”, która zawiera koncert, jaki formacja Skrzeka zagrała 13 marca ubiegłego roku w Filharmonii Opolskiej. Okazja ku temu znalazła się przednia: czterdziestolecie zarejestrowania – w studiu Polskiego Radia w Opolu – albumu „Welcome” (1979), który najpierw ukazał się w Republice Federalnej Niemiec nakładem wytwórni Spiegelei, a nieco później, dzięki Wifonowi, w Polsce.

„Welcome” było drugim – po „Follow My Dream” (1978) – longplayem wydanym przez śląską grupę na Zachodzie. I w dużej mierze niemieccy fani SBB – tak, są tacy! – do dzisiaj oceniają dorobek polskiej formacji głównie przez pryzmat tego właśnie wydawnictwa. Z jednej strony bardzo klasycznego, ale z drugiej – przebojowego i nowoczesnego w brzmieniu. Nie powinien zatem dziwić fakt, że kiedy Polskie Radio w Opolu postanowiło upamiętnić okrągłą rocznicę powstania płyty, zespół przystał na to. Dwugodzinny występ Skrzeka, Anthimosa i Piotrowskiego daje przy okazji jednoznaczną odpowiedź na pytanie, w jakim miejscu dzisiaj znajdują się muzycy. Cóż, wciąż o kilka długości wyprzedzają konkurencję – i to nie tylko tę nad Wisłą. Co oczywiste, w programie występu musiały znaleźć się utwory z „Welcome”, ale, co ciekawe, wcale nie dominują one nad pozostałymi. Do prezentacji trio wybrało cztery; zrezygnowało natomiast z singlowego „Why No Peace”, „How Can I Begin” oraz „Last Man at the Station”, co wydaje się rozsądnym wyborem. Te, które w Opolu wybrzmiały, zostały zaś poprzetykane zarówno kompozycjami wcześniejszymi, jak i późniejszymi. Do tego doszły również obowiązkowe improwizacje.

Od takiej – porywającej zresztą – improwizacji zaczyna się koncert. „Intro Groove” to mocny, prawdziwie rockowy wstęp, od pierwszych sekund przekonujący, że grupa jest w wyśmienitej formie. Skrzek określił go mianem „intro w stylu szwedzkim”, co jest nawiązaniem do pamiętnego tournée po Skandynawii w 1975 roku, w ramach którego każdy występ SBB był jedyny i niepowtarzalny. Po przywitaniu się z publiką grupa sięga po najsłynniejszy fragment albumu „Welcome”, czyli… „Walkin’ Around the Stormy Bay”. Któż z wielbicieli polskiego progresu nie zna tego charakterystycznego motywu klawiszowego? Któż nie wsłuchiwał się z podziwem w rozpędzone bębny Piotrowskiego, swą potęgą mogące zawstydzić nawet Johna Bonhama wystukującego rytm „Achilles Last Stand”? Nie da się ukryć, że to wciąż jeden z najważniejszych rodzimych instrumentalnych evergreenów. Po tak potężnej dawce rockowego ognia nieco oddechu przynoszą „Odlot” (ze Skrzekiem grającym na gitarze basowej) oraz „Wizje – temat” (z „kosmicznymi” syntezatorami lidera). Przy okazji „Odlotu” nie da się też nie wspomnieć o zachwycającej solówce gitarowej „Lakisa” – pierwszej, ale wcale nie ostatniej tego wieczoru.

„Za linią horyzontu” to jedyny utwór pochodzący z najnowszego, wydanego już ponad dwa lata temu, studyjnego krążka formacji. I chociaż nie dorównuje on klasycznym dziełom tria, to jednak zdobi go kolejny godzien uwagi popis Apostolisa. Po przeskoku w XXI wiek zespół wraca do 1978 roku, by zagrać – pod rząd – dwa kolejne numery z „Welcome”: nostalgiczny, ale rozkręcający się w trakcie i nabierający rozmachu „Loneliness” oraz zadziorny, z czadowym finałem „Rainbow Man”, w którym Józef ponownie odchodzi od klawiszy i sięga po bas. I nie, to jeszcze wcale nie jest apogeum możliwości grupy. Tym bardziej że chwilę później wybrzmiewa „Memento z banalnym tryptykiem” – wprawdzie nie w całości, bez kilkuminutowej instrumentalnej introdukcji, ale za to z najwspanialszym gitarowym solem w dziejach polskiego rocka. nie otrząsnąwszy się jeszcze z emocji, słuchacze zostają wrzuceni w kolejne „oko cyklonu”, tym razem pod postacią „Drum Battle / Improv”, czyli tradycyjnego perkusyjnego pojedynku pomiędzy Piotrowskim i Apostolisem, których w finale godzi swymi symfonicznymi syntezatorami Skrzek.

Ostatnim powrotem do „Welcome” jest zagrany i zaśpiewany przez Józefa z wyjątkową delikatnością „Welcome Warm Nights and Days”, któremu nostalgicznego nastroju przydaje jeszcze łkająca gitara. Właściwą część koncertu wieńczy „Coda Groove” – improwizowany finał. Także chciałoby się dodać, że „w stylu szwedzkim”. Mniej jest tu rockowego żaru, nieco więcej klawiszy, ale maestrii dokładnie tyle samo co w otwierającym „Intro Groove”. Po tak zachwycającym występie trudno być zaskoczonym, że publika zafundowała grupie długą owację na stojąco. Oczywiście nie bezinteresownie, liczyła bowiem na bisy. I te nastąpiły. Najpierw w postaci stonowanego „Freedom with Us”, a następnie wzruszającego „Z których krwi krew moja” i pełnego ekspresji, inspirowanego bluesem „Za darmo nie ma nic (Born to Die)”, w którym Skrzek posługuje się zarówno językiem polskim, jak i angielskim. I to już jest koniec ostateczny. Muzyczna uczta dobiegła końca.

Jako że tym razem mamy jednak do czynienia z nagraniem DVD, trzeba też parę słów poświęcić rejestracji wideo koncertu. Ta, niestety, nie porywa. I nie chodzi wcale o to, że SBB nie zadbało o wizualne fajerwerki. To było wiadome. Grupa Józefa Skrzeka nie musi posiłkować się innymi mediami, by wprawić słuchaczy w zachwyt. Bardziej jednak mogli postarać się kamerzyści i – w ostatniej fazie produkcyjnej – montażysta. Bo choć oceny muzyki nie może zaniżyć widok pojawiających się w kadrze pleców jakiegoś widza (co zdarza się parokrotnie), to jednak jest to irytujące. I wydaje się kompletnie niezrozumiałe, że takich wpadek nie wycięto (albo w jakikolwiek inny sposób nie „przykryto”) przed dopuszczeniem płyty do sprzedaży.

29 stycznia 2019

Skład:
Józef Skrzek – śpiew, syntezatory, gitara basowa (3,7)
Apostolis Anthimos – gitara elektryczna, perkusja (9)
Jerzy Piotrowski – perkusja

Komentarze

24 II 2019 21:00:05

Fani SBB są w wielu krajach i nie ma w tym nic dziwnego. I to nie jest tak, że te płyty są dla Zachodu, bo Polska też jest krajem Zachodu, też jesteśmy rozwiniętą częścią Europy, świata zachodniego. Bez tego bylibyśmy tak żałośni, że nie moglibyśmy istnieć.

24 II 2019 21:03:13

I żeby nie było, polska muzyka stoi na wysokim poziom, dorównuje tej z innych wysoko rozwiniętych krajów.

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Przestrzeń, która jest w nas
Sebastian Chosiński

24 IX 2020

Sekstet z Oslo ma w Polsce gorliwych wyznawców. Ciężko zresztą na to przez niemal ćwierć wieku pracował. Choć tak naprawdę popularność Gazpacho wykroczyła poza granice Skandynawii dopiero po podpisaniu kontraktu z brytyjską wytwórnią Kscope. Od tamtej pory grupa wydała już pięć płyt studyjnych, w tym tę najnowszą – „Fireworker” – będącą znakomitym przykładem ambitnego rocka (neo)progresywnego.

więcej »

Krótko o muzyce: Teatr Marzeń w wersji norweskiej
Sebastian Chosiński

22 IX 2020

Na debiut płytowy Norwegowie czekali sześć lat. Album, którego tytuł – „Taskaha” – jest jednocześnie nazwą zespołu, wydali za własne pieniądze za pośrednictwem założonej przez siebie firmy. Jak podkreślają, był to ich świadomy wybór. Chcieli mieć bowiem pełną kontrolę nad stylem i brzmieniem.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Chłodne piękno natury
Sebastian Chosiński

17 IX 2020

Kontrabasista Maciej Garbowski i perkusista Krzysztof Gradziuk stanowią nie tylko dwie trzecie tria RGG; są także wziętymi sidemanami, którzy angażują się w wiele pobocznych projektów jazzowych. Jednym z nich jest kierowana prze skrzypka Marcina Hałata formacja The Owl, która po trzech latach powróciła za sprawą albumu „Improcode”. Tym razem zapraszając do współpracy cenionego niemieckiego pianistę Pabla Helda.

więcej »