Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 2 czerwca 2023

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 1. Witajcie w czyśćcu (a może nawet w piekle)
Nie ulega wątpliwości, że twórcy „Kulawych koni” znakomicie potrafią operować kontrastami i igrać z przyzwyczajeniami widzów. I tak na początku pierwszego odcinka wprawdzie obserwujemy dynamiczną akcje przeprowadzoną przez agentów służb specjalnych, ale szybko wydarzenia toczą się w zgoła odmiennym tempie, Co istotne, mimo to napięcie wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie.
Niejednoznaczny kot
Jeżeli w ruinach kurortu znajdziesz nietknięte drzwi, a obok nich tajemniczą figurkę, na wszelki wypadek jej nie dotykaj, a już na pewno nie podnoś! Tytułowa bohaterka filmu „Suzume” przez swoją lekkomyślność zostaje wciągnięta w niesamowitą przygodę, w trakcie której będzie musiała uratować swój kraj oraz zakocha się w… żółtym krzesełku.
Bywało lepiej
„Jesteśmy snem” to zbiór trzech krótkich powieści Ursuli K. LeGuin. Zbiór dość nierówny, bo zawarte w nim historie są leciwe i mało zajmujące, szczególnie dla współczesnego czytelnika.
Harry Potter? Narnia? Mozart!
Szafka z zegarem w szkolnej bibliotece okazuje się przejściem do świata fantazji. Brzmi jak początek streszczenia powieści dla młodzieży młodszej? Trochę tak, bo „Czarodziejski flet” Floriana Sigla to niejako próba pożenienia opery Mozarta z motywami typowo szkolnymi: wredny szpaner, sympatyczny fajtłapa, atrakcyjna koleżanka, budzący strach dyrektor. A po drugiej stronie – przygody, ratowanie świata i… królewna. Kogo wybierze bohater?
Puchatek: Żenada i wstyd
Jak wielokrotnie pouczają starsi – co nagle, to po diable. „Puchatek: Krew i miód” potwierdza to w całej rozciągłości.
Upadek Rycerza: Część 5. Rycerz odnowiony
Tego już w czasach TM-Semic nie poznaliśmy. Batman pokonał Azraela, a sam Azrael najwyraźniej poszedł po rozum do głowy, Robin powrócił do jaskini, Nightwing pojawił się ni stąd ni zowąd i tylko rozczarowanego i obrażonego Alfreda nadal brakuje. Bruce Wayne wrócił do roli człowieka-nietoperza, prawda? No niestety, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana.
Wporzo
„Niepodległość. Terra Alta II” to powieść kryminalna, ale przy okazji jest zaangażowanym głosem w dyskursie o tożsamości Katalonii.

Muzyka

Magazyn CCXXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne

Lollipop Moment
Michel Meis 4tet
Why Do You Mourn
The End
Averno
Kósmos
Nobody’s Heart
Kasper Tranberg
Undo
Richard Andersson NOR, Hilmar Jensson

więcej »

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

SBB
‹Welcome – 40th Anniversary 1978-2018›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Welcome – 40th Anniversary 1978-2018
Wykonawca / Kompozytor	SBB
Data wydania	16 listopada 2018
Wydawca	Radio Opole
Nośnik	DVD
Czas trwania	125:36
Gatunek	koncert, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Józef Skrzek, Apostolis Anthimos, Jerzy Piotrowski

Utwory
DVD1
1) Intro Groove
2) Walkin’ Around the Stormy Bay
3) Odlot
4) Wizje – temat
5) Za linią horyzontu
6) Loneliness
7) Rainbow Man
8) Memento z banalnym tryptykiem
9) Drums Battle / Improv
10) Welcome Warm Nights and Days
11) Coda Groove
12) Freedom with Us
13) Z których krwi krew moja
14) Za darmo nie ma nic [Born to Die]

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Tu miejsce na labirynt…: „Czterdzieści lat minęło jak jeden dzień…”
[SBB „Welcome – 40th Anniversary 1978-2018” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Jesienią ubiegłego roku minęło czterdzieści lat od nagrania przez SBB w studiu Polskiego Radia w Opolu materiału, jaki pierwotnie wydała na płycie niemiecka wytwórnia Spiegelei. Longplay „Welcome” otworzył nowy – jeden z ostatnich – rozdział w historii tria w latach 70. ubiegłego wieku. By upamiętnić tamto wydarzenie, wiosną 2018 roku grupa zagrała okolicznościowy koncert w Filharmonii Opolskiej, który przed paroma tygodniami wydany został na DVD.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: „Czterdzieści lat minęło jak jeden dzień…”
[SBB „Welcome – 40th Anniversary 1978-2018” - recenzja]

SBB
‹Welcome – 40th Anniversary 1978-2018›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Welcome – 40th Anniversary 1978-2018
Wykonawca / Kompozytor	SBB
Data wydania	16 listopada 2018
Wydawca	Radio Opole
Nośnik	DVD
Czas trwania	125:36
Gatunek	koncert, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Józef Skrzek, Apostolis Anthimos, Jerzy Piotrowski

Utwory
DVD1
1) Intro Groove
2) Walkin’ Around the Stormy Bay
3) Odlot
4) Wizje – temat
5) Za linią horyzontu
6) Loneliness
7) Rainbow Man
8) Memento z banalnym tryptykiem
9) Drums Battle / Improv
10) Welcome Warm Nights and Days
11) Coda Groove
12) Freedom with Us
13) Z których krwi krew moja
14) Za darmo nie ma nic [Born to Die]

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Gdy na początku 2014 roku oficjalnie potwierdzono, że do składu SBB powraca po dwudziestu latach, mieszkający dotąd w Stanach Zjednoczonych, Jerzy Piotrowski, odniosłem się do tego euforycznie. Bo choć w XXI wieku za bębnami w tym legendarnym zespole zasiadali artyści tej miary, co Amerykanin Paul Wertico czy Węgier Gábor Németh – i tak nie mogło się to równać z możliwością usłyszenia tria w oryginalnym składzie. Niestety, pierwszy wspólny koncert, zagrany podczas wrocławskiego festiwalu „Jazz nad Odrą” 13 kwietnia 2014 roku (między innymi z towarzyszeniem Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach), okazał się – mówiąc eufemistycznie – średnio udany. „Keta” brzmiał nieprzekonująco; słychać było wyraźnie dwudziestoletnią przerwę w artystycznej znajomości z Józefem Skrzekiem i Apostolisem Anthimosem. I pewnie z tego właśnie powodu grupa nie zdecydowała się opublikować tych nagrań ani w wersji CD, ani – tym bardziej – DVD. Choć przecież w normalnych warunkach byłaby to olbrzymia gratka i dla muzyków, i dla ich wielbicieli.

Piotrowski to jednak mistrz nad mistrze i potrzebował zaledwie kilku tygodni i paru kolejnych koncertów, aby na nowo zgrać się z kolegami. Recenzowałem na łamach „Esensji” dwa późniejsze występy SBB w Poznaniu – 24 lutego 2015 w „Eskulapie” oraz 28 lutego następnego roku w klubie „Blue Note” (podczas którego muzykom ze Śląska towarzyszył skrzypek Michał Urbaniak) – i nie miałem już wątpliwości, że trio wróciło do znakomitej formy. Że nie są to gołosłowne, rzucane na wyrost zachwyty udowadnia opublikowana przed nieco ponad dwoma miesiącami płyta DVD zatytułowana „Welcome – 40th Anniversary 1978-2018”, która zawiera koncert, jaki formacja Skrzeka zagrała 13 marca ubiegłego roku w Filharmonii Opolskiej. Okazja ku temu znalazła się przednia: czterdziestolecie zarejestrowania – w studiu Polskiego Radia w Opolu – albumu „Welcome” (1979), który najpierw ukazał się w Republice Federalnej Niemiec nakładem wytwórni Spiegelei, a nieco później, dzięki Wifonowi, w Polsce.

„Welcome” było drugim – po „Follow My Dream” (1978) – longplayem wydanym przez śląską grupę na Zachodzie. I w dużej mierze niemieccy fani SBB – tak, są tacy! – do dzisiaj oceniają dorobek polskiej formacji głównie przez pryzmat tego właśnie wydawnictwa. Z jednej strony bardzo klasycznego, ale z drugiej – przebojowego i nowoczesnego w brzmieniu. Nie powinien zatem dziwić fakt, że kiedy Polskie Radio w Opolu postanowiło upamiętnić okrągłą rocznicę powstania płyty, zespół przystał na to. Dwugodzinny występ Skrzeka, Anthimosa i Piotrowskiego daje przy okazji jednoznaczną odpowiedź na pytanie, w jakim miejscu dzisiaj znajdują się muzycy. Cóż, wciąż o kilka długości wyprzedzają konkurencję – i to nie tylko tę nad Wisłą. Co oczywiste, w programie występu musiały znaleźć się utwory z „Welcome”, ale, co ciekawe, wcale nie dominują one nad pozostałymi. Do prezentacji trio wybrało cztery; zrezygnowało natomiast z singlowego „Why No Peace”, „How Can I Begin” oraz „Last Man at the Station”, co wydaje się rozsądnym wyborem. Te, które w Opolu wybrzmiały, zostały zaś poprzetykane zarówno kompozycjami wcześniejszymi, jak i późniejszymi. Do tego doszły również obowiązkowe improwizacje.

Od takiej – porywającej zresztą – improwizacji zaczyna się koncert. „Intro Groove” to mocny, prawdziwie rockowy wstęp, od pierwszych sekund przekonujący, że grupa jest w wyśmienitej formie. Skrzek określił go mianem „intro w stylu szwedzkim”, co jest nawiązaniem do pamiętnego tournée po Skandynawii w 1975 roku, w ramach którego każdy występ SBB był jedyny i niepowtarzalny. Po przywitaniu się z publiką grupa sięga po najsłynniejszy fragment albumu „Welcome”, czyli… „Walkin’ Around the Stormy Bay”. Któż z wielbicieli polskiego progresu nie zna tego charakterystycznego motywu klawiszowego? Któż nie wsłuchiwał się z podziwem w rozpędzone bębny Piotrowskiego, swą potęgą mogące zawstydzić nawet Johna Bonhama wystukującego rytm „Achilles Last Stand”? Nie da się ukryć, że to wciąż jeden z najważniejszych rodzimych instrumentalnych evergreenów. Po tak potężnej dawce rockowego ognia nieco oddechu przynoszą „Odlot” (ze Skrzekiem grającym na gitarze basowej) oraz „Wizje – temat” (z „kosmicznymi” syntezatorami lidera). Przy okazji „Odlotu” nie da się też nie wspomnieć o zachwycającej solówce gitarowej „Lakisa” – pierwszej, ale wcale nie ostatniej tego wieczoru.

„Za linią horyzontu” to jedyny utwór pochodzący z najnowszego, wydanego już ponad dwa lata temu, studyjnego krążka formacji. I chociaż nie dorównuje on klasycznym dziełom tria, to jednak zdobi go kolejny godzien uwagi popis Apostolisa. Po przeskoku w XXI wiek zespół wraca do 1978 roku, by zagrać – pod rząd – dwa kolejne numery z „Welcome”: nostalgiczny, ale rozkręcający się w trakcie i nabierający rozmachu „Loneliness” oraz zadziorny, z czadowym finałem „Rainbow Man”, w którym Józef ponownie odchodzi od klawiszy i sięga po bas. I nie, to jeszcze wcale nie jest apogeum możliwości grupy. Tym bardziej że chwilę później wybrzmiewa „Memento z banalnym tryptykiem” – wprawdzie nie w całości, bez kilkuminutowej instrumentalnej introdukcji, ale za to z najwspanialszym gitarowym solem w dziejach polskiego rocka. nie otrząsnąwszy się jeszcze z emocji, słuchacze zostają wrzuceni w kolejne „oko cyklonu”, tym razem pod postacią „Drum Battle / Improv”, czyli tradycyjnego perkusyjnego pojedynku pomiędzy Piotrowskim i Apostolisem, których w finale godzi swymi symfonicznymi syntezatorami Skrzek.

Ostatnim powrotem do „Welcome” jest zagrany i zaśpiewany przez Józefa z wyjątkową delikatnością „Welcome Warm Nights and Days”, któremu nostalgicznego nastroju przydaje jeszcze łkająca gitara. Właściwą część koncertu wieńczy „Coda Groove” – improwizowany finał. Także chciałoby się dodać, że „w stylu szwedzkim”. Mniej jest tu rockowego żaru, nieco więcej klawiszy, ale maestrii dokładnie tyle samo co w otwierającym „Intro Groove”. Po tak zachwycającym występie trudno być zaskoczonym, że publika zafundowała grupie długą owację na stojąco. Oczywiście nie bezinteresownie, liczyła bowiem na bisy. I te nastąpiły. Najpierw w postaci stonowanego „Freedom with Us”, a następnie wzruszającego „Z których krwi krew moja” i pełnego ekspresji, inspirowanego bluesem „Za darmo nie ma nic (Born to Die)”, w którym Skrzek posługuje się zarówno językiem polskim, jak i angielskim. I to już jest koniec ostateczny. Muzyczna uczta dobiegła końca.

Jako że tym razem mamy jednak do czynienia z nagraniem DVD, trzeba też parę słów poświęcić rejestracji wideo koncertu. Ta, niestety, nie porywa. I nie chodzi wcale o to, że SBB nie zadbało o wizualne fajerwerki. To było wiadome. Grupa Józefa Skrzeka nie musi posiłkować się innymi mediami, by wprawić słuchaczy w zachwyt. Bardziej jednak mogli postarać się kamerzyści i – w ostatniej fazie produkcyjnej – montażysta. Bo choć oceny muzyki nie może zaniżyć widok pojawiających się w kadrze pleców jakiegoś widza (co zdarza się parokrotnie), to jednak jest to irytujące. I wydaje się kompletnie niezrozumiałe, że takich wpadek nie wycięto (albo w jakikolwiek inny sposób nie „przykryto”) przed dopuszczeniem płyty do sprzedaży.

29 stycznia 2019

Skład:
Józef Skrzek – śpiew, syntezatory, gitara basowa (3,7)
Apostolis Anthimos – gitara elektryczna, perkusja (9)
Jerzy Piotrowski – perkusja

Komentarze

24 II 2019 21:00:05

Fani SBB są w wielu krajach i nie ma w tym nic dziwnego. I to nie jest tak, że te płyty są dla Zachodu, bo Polska też jest krajem Zachodu, też jesteśmy rozwiniętą częścią Europy, świata zachodniego. Bez tego bylibyśmy tak żałośni, że nie moglibyśmy istnieć.

24 II 2019 21:03:13

I żeby nie było, polska muzyka stoi na wysokim poziom, dorównuje tej z innych wysoko rozwiniętych krajów.

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Dotyk fantastycznego piękna
Sebastian Chosiński

1 VI 2023

Powiedzenie o znalezieniu igły w stogu siana odnosi się do zaistnienia rzeczy niemal niemożliwej. A jednak od czasu do czasu one się wydarzają. Dowodem na to artystyczne spotkanie szwedzkiego klawiszowca Alexa Zethsona z greckim gitarzystą Giannisem Arapisem, które zaowocowało już kilkoma świetnymi płytami. Najnowsza to „Malplacé”, którą sygnuje kwintet Organ Donor.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Zima w mojej głowie
Sebastian Chosiński

30 V 2023

Z tymi supergrupami człowiek prawie nigdy nie wie, czy za chwilę nie zawieszą działalności, ponieważ tworzący je muzycy zajmą się w końcu swoimi codziennymi obowiązkami i macierzystymi formacjami. W przypadku The End na szczęście ta prawidłowość nie dotyczy: Szwed Mats Gustafsson i Norweg Kjetil Møster starają się o to, by co dwa-trzy lata wejść do studia i nagrać nowy krążek. Tym razem jest to album noszący – po raz pierwszy anglojęzyczny – tytuł „Why Do You Mourn”.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Przestrzeń do poszukiwań
Sebastian Chosiński

25 V 2023

Są na polskiej scenie jazzowej zespoły, które objawiają się rzadko, ale kiedy już wydają płyty – trudno przejść obok nich obojętnie. Opublikowany cztery lata po debiucie drugi krążek Petera Sextet, na czele którego stoi pianista Dariusz Petera, łączy w sobie wpływy free jazzu z awangardą i muzyką klasyczną. W tym kontekście jego tytuł – „Władza Algorytmów” – należy potraktować jako artystyczną przekorę.

więcej »