Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 19 kwietnia 2019

Smutek spełnionych baśni
Realistyczna i jednocześnie symboliczna, osadzona w realiach XVIII wieku, a jednocześnie taka współczesna. Niebanalna od strony literackiej, pięknie napisana „Syrena i pani Hancock” wnosi świeży powiew do świata literatury.
Serialomaniak.pl: Premiery i powroty seriali – marzec 2019
W pierwszym wiosennym miesiącu czeka nas prawdziwy wysyp nowych produkcji. Zobaczymy m.in. dokument o Formule 1, spin-off „Pretty Little Liars” czy też serial oparty na znanym filmie „Co robimy w ukryciu”. Ponadto powrócimy w kryminalne zakątki Neapolu w nowym sezonie „Gomorrah”; na ekranie ponownie zagości też pewien szczególny, niebieski jednorożec.
„Marvel” znaczy „coś cudownego”
Najnowszy film studia Marvel o incepcyjnym tytule „Kapitan Marvel” ma w sobie luz „Strażników galaktyki” połączony z tajemniczością „Tożsamości Bourne’a”. Osadzenie akcji w połowie lat 90. dodaje całości subtelnego humoru. No i kot. Każdy film z kotem jest lepszy niż bez kota. A szczególnie, kiedy Nick Fury dziumdzia nad nim słodko niczym emerytka z naszego bloku. To po prostu trzeba zobaczyć.
Do kina marsz: Marzec 2019
Baaardzo bogate zapowiedzi filmowe na marzec. Niby sezon oscarowy już za nami, ale naprawdę będzie co oglądać w kinach, a i na płytach parę ciekawych pozycji się pojawi.
10 najlepszych książek 2018 roku
A oto i Wasz wybór najlepszych książek 2018 roku. Przedstawiamy pierwszą dziesiątkę wybraną przez Was spośród naszych propozycji.

Muzyka

Magazyn CLXXXV

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne (wybrane)

Pechy i Peszki
Andrzej Grabowski
Skok nr 8
Kwartet Wojciecha Gogolewskiego
Sunrise
Sophie Zelmani
Tre
The Devil and the Almighty Blues
Zapraszamy do Trójki
Private Things
Eryk Kulm Quintessence
Próchno
Próchno
There is a Place
Maisha

więcej »

Zapowiedzi

muzyczne

Jikan
Arashi
Weltschmerz is over
4Way Quartet

więcej »

SBB
‹Welcome – 40th Anniversary 1978-2018›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Welcome – 40th Anniversary 1978-2018
Wykonawca / Kompozytor	SBB
Data wydania	16 listopada 2018
Wydawca	Radio Opole
Nośnik	DVD
Czas trwania	125:36
Gatunek	koncert, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Józef Skrzek, Apostolis Anthimos, Jerzy Piotrowski

Utwory
DVD1
1) Intro Groove
2) Walkin’ Around the Stormy Bay
3) Odlot
4) Wizje – temat
5) Za linią horyzontu
6) Loneliness
7) Rainbow Man
8) Memento z banalnym tryptykiem
9) Drums Battle / Improv
10) Welcome Warm Nights and Days
11) Coda Groove
12) Freedom with Us
13) Z których krwi krew moja
14) Za darmo nie ma nic [Born to Die]

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Tu miejsce na labirynt…: „Czterdzieści lat minęło jak jeden dzień…”

Sebastian Chosiński

Jesienią ubiegłego roku minęło czterdzieści lat od nagrania przez SBB w studiu Polskiego Radia w Opolu materiału, jaki pierwotnie wydała na płycie niemiecka wytwórnia Spiegelei. Longplay „Welcome” otworzył nowy – jeden z ostatnich – rozdział w historii tria w latach 70. ubiegłego wieku. By upamiętnić tamto wydarzenie, wiosną 2018 roku grupa zagrała okolicznościowy koncert w Filharmonii Opolskiej, który przed paroma tygodniami wydany został na DVD.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: „Czterdzieści lat minęło jak jeden dzień…”

SBB
‹Welcome – 40th Anniversary 1978-2018›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Welcome – 40th Anniversary 1978-2018
Wykonawca / Kompozytor	SBB
Data wydania	16 listopada 2018
Wydawca	Radio Opole
Nośnik	DVD
Czas trwania	125:36
Gatunek	koncert, rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Józef Skrzek, Apostolis Anthimos, Jerzy Piotrowski

Utwory
DVD1
1) Intro Groove
2) Walkin’ Around the Stormy Bay
3) Odlot
4) Wizje – temat
5) Za linią horyzontu
6) Loneliness
7) Rainbow Man
8) Memento z banalnym tryptykiem
9) Drums Battle / Improv
10) Welcome Warm Nights and Days
11) Coda Groove
12) Freedom with Us
13) Z których krwi krew moja
14) Za darmo nie ma nic [Born to Die]

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Gdy na początku 2014 roku oficjalnie potwierdzono, że do składu SBB powraca po dwudziestu latach, mieszkający dotąd w Stanach Zjednoczonych, Jerzy Piotrowski, odniosłem się do tego euforycznie. Bo choć w XXI wieku za bębnami w tym legendarnym zespole zasiadali artyści tej miary, co Amerykanin Paul Wertico czy Węgier Gábor Németh – i tak nie mogło się to równać z możliwością usłyszenia tria w oryginalnym składzie. Niestety, pierwszy wspólny koncert, zagrany podczas wrocławskiego festiwalu „Jazz nad Odrą” 13 kwietnia 2014 roku (między innymi z towarzyszeniem Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach), okazał się – mówiąc eufemistycznie – średnio udany. „Keta” brzmiał nieprzekonująco; słychać było wyraźnie dwudziestoletnią przerwę w artystycznej znajomości z Józefem Skrzekiem i Apostolisem Anthimosem. I pewnie z tego właśnie powodu grupa nie zdecydowała się opublikować tych nagrań ani w wersji CD, ani – tym bardziej – DVD. Choć przecież w normalnych warunkach byłaby to olbrzymia gratka i dla muzyków, i dla ich wielbicieli.

Piotrowski to jednak mistrz nad mistrze i potrzebował zaledwie kilku tygodni i paru kolejnych koncertów, aby na nowo zgrać się z kolegami. Recenzowałem na łamach „Esensji” dwa późniejsze występy SBB w Poznaniu – 24 lutego 2015 w „Eskulapie” oraz 28 lutego następnego roku w klubie „Blue Note” (podczas którego muzykom ze Śląska towarzyszył skrzypek Michał Urbaniak) – i nie miałem już wątpliwości, że trio wróciło do znakomitej formy. Że nie są to gołosłowne, rzucane na wyrost zachwyty udowadnia opublikowana przed nieco ponad dwoma miesiącami płyta DVD zatytułowana „Welcome – 40th Anniversary 1978-2018”, która zawiera koncert, jaki formacja Skrzeka zagrała 13 marca ubiegłego roku w Filharmonii Opolskiej. Okazja ku temu znalazła się przednia: czterdziestolecie zarejestrowania – w studiu Polskiego Radia w Opolu – albumu „Welcome” (1979), który najpierw ukazał się w Republice Federalnej Niemiec nakładem wytwórni Spiegelei, a nieco później, dzięki Wifonowi, w Polsce.

„Welcome” było drugim – po „Follow My Dream” (1978) – longplayem wydanym przez śląską grupę na Zachodzie. I w dużej mierze niemieccy fani SBB – tak, są tacy! – do dzisiaj oceniają dorobek polskiej formacji głównie przez pryzmat tego właśnie wydawnictwa. Z jednej strony bardzo klasycznego, ale z drugiej – przebojowego i nowoczesnego w brzmieniu. Nie powinien zatem dziwić fakt, że kiedy Polskie Radio w Opolu postanowiło upamiętnić okrągłą rocznicę powstania płyty, zespół przystał na to. Dwugodzinny występ Skrzeka, Anthimosa i Piotrowskiego daje przy okazji jednoznaczną odpowiedź na pytanie, w jakim miejscu dzisiaj znajdują się muzycy. Cóż, wciąż o kilka długości wyprzedzają konkurencję – i to nie tylko tę nad Wisłą. Co oczywiste, w programie występu musiały znaleźć się utwory z „Welcome”, ale, co ciekawe, wcale nie dominują one nad pozostałymi. Do prezentacji trio wybrało cztery; zrezygnowało natomiast z singlowego „Why No Peace”, „How Can I Begin” oraz „Last Man at the Station”, co wydaje się rozsądnym wyborem. Te, które w Opolu wybrzmiały, zostały zaś poprzetykane zarówno kompozycjami wcześniejszymi, jak i późniejszymi. Do tego doszły również obowiązkowe improwizacje.

Od takiej – porywającej zresztą – improwizacji zaczyna się koncert. „Intro Groove” to mocny, prawdziwie rockowy wstęp, od pierwszych sekund przekonujący, że grupa jest w wyśmienitej formie. Skrzek określił go mianem „intro w stylu szwedzkim”, co jest nawiązaniem do pamiętnego tournée po Skandynawii w 1975 roku, w ramach którego każdy występ SBB był jedyny i niepowtarzalny. Po przywitaniu się z publiką grupa sięga po najsłynniejszy fragment albumu „Welcome”, czyli… „Walkin’ Around the Stormy Bay”. Któż z wielbicieli polskiego progresu nie zna tego charakterystycznego motywu klawiszowego? Któż nie wsłuchiwał się z podziwem w rozpędzone bębny Piotrowskiego, swą potęgą mogące zawstydzić nawet Johna Bonhama wystukującego rytm „Achilles Last Stand”? Nie da się ukryć, że to wciąż jeden z najważniejszych rodzimych instrumentalnych evergreenów. Po tak potężnej dawce rockowego ognia nieco oddechu przynoszą „Odlot” (ze Skrzekiem grającym na gitarze basowej) oraz „Wizje – temat” (z „kosmicznymi” syntezatorami lidera). Przy okazji „Odlotu” nie da się też nie wspomnieć o zachwycającej solówce gitarowej „Lakisa” – pierwszej, ale wcale nie ostatniej tego wieczoru.

„Za linią horyzontu” to jedyny utwór pochodzący z najnowszego, wydanego już ponad dwa lata temu, studyjnego krążka formacji. I chociaż nie dorównuje on klasycznym dziełom tria, to jednak zdobi go kolejny godzien uwagi popis Apostolisa. Po przeskoku w XXI wiek zespół wraca do 1978 roku, by zagrać – pod rząd – dwa kolejne numery z „Welcome”: nostalgiczny, ale rozkręcający się w trakcie i nabierający rozmachu „Loneliness” oraz zadziorny, z czadowym finałem „Rainbow Man”, w którym Józef ponownie odchodzi od klawiszy i sięga po bas. I nie, to jeszcze wcale nie jest apogeum możliwości grupy. Tym bardziej że chwilę później wybrzmiewa „Memento z banalnym tryptykiem” – wprawdzie nie w całości, bez kilkuminutowej instrumentalnej introdukcji, ale za to z najwspanialszym gitarowym solem w dziejach polskiego rocka. nie otrząsnąwszy się jeszcze z emocji, słuchacze zostają wrzuceni w kolejne „oko cyklonu”, tym razem pod postacią „Drum Battle / Improv”, czyli tradycyjnego perkusyjnego pojedynku pomiędzy Piotrowskim i Apostolisem, których w finale godzi swymi symfonicznymi syntezatorami Skrzek.

Ostatnim powrotem do „Welcome” jest zagrany i zaśpiewany przez Józefa z wyjątkową delikatnością „Welcome Warm Nights and Days”, któremu nostalgicznego nastroju przydaje jeszcze łkająca gitara. Właściwą część koncertu wieńczy „Coda Groove” – improwizowany finał. Także chciałoby się dodać, że „w stylu szwedzkim”. Mniej jest tu rockowego żaru, nieco więcej klawiszy, ale maestrii dokładnie tyle samo co w otwierającym „Intro Groove”. Po tak zachwycającym występie trudno być zaskoczonym, że publika zafundowała grupie długą owację na stojąco. Oczywiście nie bezinteresownie, liczyła bowiem na bisy. I te nastąpiły. Najpierw w postaci stonowanego „Freedom with Us”, a następnie wzruszającego „Z których krwi krew moja” i pełnego ekspresji, inspirowanego bluesem „Za darmo nie ma nic (Born to Die)”, w którym Skrzek posługuje się zarówno językiem polskim, jak i angielskim. I to już jest koniec ostateczny. Muzyczna uczta dobiegła końca.

Jako że tym razem mamy jednak do czynienia z nagraniem DVD, trzeba też parę słów poświęcić rejestracji wideo koncertu. Ta, niestety, nie porywa. I nie chodzi wcale o to, że SBB nie zadbało o wizualne fajerwerki. To było wiadome. Grupa Józefa Skrzeka nie musi posiłkować się innymi mediami, by wprawić słuchaczy w zachwyt. Bardziej jednak mogli postarać się kamerzyści i – w ostatniej fazie produkcyjnej – montażysta. Bo choć oceny muzyki nie może zaniżyć widok pojawiających się w kadrze pleców jakiegoś widza (co zdarza się parokrotnie), to jednak jest to irytujące. I wydaje się kompletnie niezrozumiałe, że takich wpadek nie wycięto (albo w jakikolwiek inny sposób nie „przykryto”) przed dopuszczeniem płyty do sprzedaży.

29 stycznia 2019

Skład:
Józef Skrzek – śpiew, syntezatory, gitara basowa (3,7)
Apostolis Anthimos – gitara elektryczna, perkusja (9)
Jerzy Piotrowski – perkusja

Komentarze

24 II 2019 21:00:05

Fani SBB są w wielu krajach i nie ma w tym nic dziwnego. I to nie jest tak, że te płyty są dla Zachodu, bo Polska też jest krajem Zachodu, też jesteśmy rozwiniętą częścią Europy, świata zachodniego. Bez tego bylibyśmy tak żałośni, że nie moglibyśmy istnieć.

24 II 2019 21:03:13

I żeby nie było, polska muzyka stoi na wysokim poziom, dorównuje tej z innych wysoko rozwiniętych krajów.

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Samuraj zabłąkany w czasie
Sebastian Chosiński

18 IV 2019

Trzeba przyznać, że zaiskrzyło między nimi na dobre! A konkretnie – między kim a kim? Między dwoma Norwegami, kontrabasistą Johanem Berthlingem i perkusistą Paalem Nilssen-Love’em, oraz japońskim saksofonistą i klarnecistą Akirą Sakatą. Od kilku lat tworzą oni trio Arashi, które pod koniec kwietnia oficjalnie wyda swoją czwartą płytę – „Jikan”.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Egzotyczne miejsce na Ziemi
Sebastian Chosiński

16 IV 2019

W poprzednim tygodniu była Cykada, dzisiaj – Maisha. Czyli kolejny zespół reprezentujący jazzowy underground londyński. Również kolejny złożony z muzyków wywodzących się z różnych regionów świata, co znajduje zresztą odbicie w jego twórczości. Dla lubiących podróże geograficzne i transcendentalne bliższa znajomość z albumem „There is a Place” będzie nadzwyczaj ważnym przeżyciem kulturalnym.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Transcendentalne cykanie Cykady
Sebastian Chosiński

11 IV 2019

Londyńska scena jazzowa przeżywa ostatnimi laty prawdziwy rozkwit. Czego najlepszym dowodem dokonania takich formacji, jak Maisha, SEED Ensemble, Ezra Collective, The Comet is Coming czy Cykada. Każda z nich stara się łączyć klasyczny jazz z innymi stylami muzyki. Dzisiaj przyjrzymy się, jak robią to muzycy ostatniej z wymienionych grup, którzy właśnie zadebiutowali albumem zatytułowanym po prostu „Cykada”.

więcej »