Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 10 czerwca 2023

Upadek Rycerza: Część 5. Rycerz odnowiony
Tego już w czasach TM-Semic nie poznaliśmy. Batman pokonał Azraela, a sam Azrael najwyraźniej poszedł po rozum do głowy, Robin powrócił do jaskini, Nightwing pojawił się ni stąd ni zowąd i tylko rozczarowanego i obrażonego Alfreda nadal brakuje. Bruce Wayne wrócił do roli człowieka-nietoperza, prawda? No niestety, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana.
Puchatek: Żenada i wstyd
Jak wielokrotnie pouczają starsi – co nagle, to po diable. „Puchatek: Krew i miód” potwierdza to w całej rozciągłości.
Harry Potter? Narnia? Mozart!
Szafka z zegarem w szkolnej bibliotece okazuje się przejściem do świata fantazji. Brzmi jak początek streszczenia powieści dla młodzieży młodszej? Trochę tak, bo „Czarodziejski flet” Floriana Sigla to niejako próba pożenienia opery Mozarta z motywami typowo szkolnymi: wredny szpaner, sympatyczny fajtłapa, atrakcyjna koleżanka, budzący strach dyrektor. A po drugiej stronie – przygody, ratowanie świata i… królewna. Kogo wybierze bohater?
Niejednoznaczny kot
Jeżeli w ruinach kurortu znajdziesz nietknięte drzwi, a obok nich tajemniczą figurkę, na wszelki wypadek jej nie dotykaj, a już na pewno nie podnoś! Tytułowa bohaterka filmu „Suzume” przez swoją lekkomyślność zostaje wciągnięta w niesamowitą przygodę, w trakcie której będzie musiała uratować swój kraj oraz zakocha się w… żółtym krzesełku.
Wporzo
„Niepodległość. Terra Alta II” to powieść kryminalna, ale przy okazji jest zaangażowanym głosem w dyskursie o tożsamości Katalonii.
Bywało lepiej
„Jesteśmy snem” to zbiór trzech krótkich powieści Ursuli K. LeGuin. Zbiór dość nierówny, bo zawarte w nim historie są leciwe i mało zajmujące, szczególnie dla współczesnego czytelnika.
Kulawe konie: Sez. 1. odc. 1. Witajcie w czyśćcu (a może nawet w piekle)
Nie ulega wątpliwości, że twórcy „Kulawych koni” znakomicie potrafią operować kontrastami i igrać z przyzwyczajeniami widzów. I tak na początku pierwszego odcinka wprawdzie obserwujemy dynamiczną akcje przeprowadzoną przez agentów służb specjalnych, ale szybko wydarzenia toczą się w zgoła odmiennym tempie, Co istotne, mimo to napięcie wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie.

Muzyka

Magazyn CCXXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne

Beyond
Cecilie Strange Quartet
Lollipop Moment
Michel Meis 4tet
Why Do You Mourn
The End
Averno
Kósmos
Nobody’s Heart
Kasper Tranberg
Undo
Richard Andersson NOR, Hilmar Jensson

więcej »

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

SBB
‹Porwanie Aldo Moro. Radio Sessions, Vol. 2›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Porwanie Aldo Moro. Radio Sessions, Vol. 2
Wykonawca / Kompozytor	SBB
Data wydania	10 maja 2019
Wydawca	GAD Records
Nośnik	Winyl
Czas trwania	40:44
Gatunek	rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Józef Skrzek, Apostolis Anthimos, Jerzy Piotrowski

Utwory
Winyl1
1) A.P.	06:29
2) Słodka Zosia	03:50
3) Rozwichrowana maszyna	05:07
4) Taniec Danusi	05:57
5) Dzień na giełdzie	03:32
6) Wiosenne chimery	15:52

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Tu miejsce na labirynt…: Wiosna, której zapomnieć się nie da
[SBB „Porwanie Aldo Moro. Radio Sessions, Vol. 2” - recenzja]

Sebastian Chosiński

W sumie mają się ukazać cztery. Ta jest druga. Chodzi oczywiście o płyty winylowe tria SBB z serii „Radio Sessions”. Zawierają one rzadkie, choć nie całkiem nieznane utwory tego legendarnego zespołu, jakie powstały na potrzeby polskich rozgłośni radiowych. Na krążku „Porwanie Aldo Moro” znalazło się pięć kompozycji zarejestrowanych w marcu 1978 roku w Katowicach. Większość z nich miała charakter czysto ilustracyjny. Ale to wcale nie oznacza, że ich wartość jest mniejsza.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Wiosna, której zapomnieć się nie da
[SBB „Porwanie Aldo Moro. Radio Sessions, Vol. 2” - recenzja]

SBB
‹Porwanie Aldo Moro. Radio Sessions, Vol. 2›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Porwanie Aldo Moro. Radio Sessions, Vol. 2
Wykonawca / Kompozytor	SBB
Data wydania	10 maja 2019
Wydawca	GAD Records
Nośnik	Winyl
Czas trwania	40:44
Gatunek	rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Józef Skrzek, Apostolis Anthimos, Jerzy Piotrowski

Utwory
Winyl1
1) A.P.	06:29
2) Słodka Zosia	03:50
3) Rozwichrowana maszyna	05:07
4) Taniec Danusi	05:57
5) Dzień na giełdzie	03:32
6) Wiosenne chimery	15:52

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Tymi wydarzeniami wiosną 1978 roku żył cały świat. 16 marca na ulicach Rzymu terroryści z Czerwonych Brygad, którą to organizacją kierował wówczas Mario Moretti, porwali pięćdziesięciodwuletniego Alda Moro. Był on jednym z najważniejszych włoskich polityków Chrześcijańskiej Demokracji. Deputowanym do parlamentu został krótko po zakończeniu wojny, potem pełnił wiele funkcji rządowych – był ministrem sprawiedliwości (1955-1957), oświaty (1957-1959) oraz spraw zagranicznych (1969-1970 i 1973-1974); dwukrotnie także – w latach 1963-1968 oraz 1974-1976 – zasiadał na stołku premiera; pod koniec drugiego urzędowania przez kilka miesięcy trzymał w swoim ręku także kierownictwo ministerstwa spraw wewnętrznych. Był to w historii Włoch okres szczególnego nasilenia działalności ekstremistów prawicowych i lewicowych – stąd jego potoczna nazwa: „lata ołowiu”. Poszukiwania Moro trwały prawie dwa miesiące; w końcu jego ciało odnaleziono 8 maja w zaparkowanym przy jednej z ulic porzuconym samochodzie.

O porwaniu byłego premiera Italii każdego dnia donosiły media, nie inaczej było także w PRL-u. Jego nazwisko wbiło się więc w pamięć. Los sprawił, że tego samego dnia, gdy Moro został uprowadzony SBB po raz kolejny weszło do radiowego studia, aby zarejestrować kilka utworów zamówionych przez Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych. Tym razem muzycy wybrali studio mieszczące się blisko ich domów – w Katowicach. Pracowali w nim do 25 marca. Kompozycje te przez długie lata były nieznane szerszemu gronu fanów rocka. Jedną z nich – najdłuższą – upubliczniono dopiero przed piętnastu laty przy okazji publikacji boksu „Anthology 1974-2004”; trafiła jako bonus do płyty „Follow My Dream” (1978). Pięć kolejnych oddano w ręce słuchaczy dwa lata później, gdy do sprzedaży trafił kolejny box z archiwaliami – „Lost Tapes, Vol. 2”. Teraz wydawnictwo GAD Records zdecydowało się wydać je na winylowym krążku opatrzonym tytułem „Porwanie Aldo Moro” (w zasadzie to powinno być „Alda”).

To drugi – z czterech zaplanowanych przez wydawcę – po ubiegłorocznym (grudniowym) „Przebudzeniu”, zbierającym nagrania z lat 1975-1976, „składak” z mało znanymi utworami SBB. Mało znanymi, ale zdecydowanie zasługującymi na uwagę. Co ciekawe, część z nich została opatrzona frywolnymi tytułami, które mogą być jednak bardzo mylące – nie znajdziecie tu bowiem skocznych i radosnych funkowych melodii, jakie zespół umieścił na wydanych w tym samym czasie kasecie „Jerzyk” (1977) oraz longplayu wschodnioniemieckiej Amigi zatytułowanym po prostu „SBB” (1978), ale całkiem poważne, nierzadko niepokojące kompozycje. Które wprawdzie mają – w porównaniu z utworami tria umieszczanymi wówczas na regularnych albumach – nieskomplikowaną strukturę, zazwyczaj opartą (nie licząc zamykającej całość suity) na jednym syntezatorowym wątku. Pod wieloma względami zresztą nagrania te przypominają późniejszą solową, elektroniczną twórczość Józefa Skrzeka.

Bo właśnie lider SBB – grający tutaj na fortepianach akustycznym i elektrycznym, syntezatorach i klawinecie – gra bezsprzecznie „pierwsze skrzypce”. Dwaj pozostali muzycy, czyli gitarzysta Apostolis Anthimos i perkusista Jerzy Piotrowski, pełnią tym razem rolę czysto służebną. Ale też trudno wyobrazić sobie te utwory bez nich! „Porwanie…” otwiera ponad sześciominutowa kompozycja „A.P.”. Zaczyna się od spokojnego syntezatorowego wstępu, z czasem wzbogaconego o dźwięku fortepianu. Dopiero w drugiej minucie do Skrzeka dołączają jego koledzy; trzymają się jednak kurczowo drugiego planu, pozwalając mu na rozbudowaną, dynamiczną, ale zarazem melodyjną partię fortepianową. A że Józef zawsze miał głowę do tworzenia zgrabnych i zapadających w pamięć melodii – to i nie zawodzi tym razem. Równie nastrojowy jest początek „Słodkiej Zosi”, która w swych balladowych fragmentach przypomina to, co wkrótce lider SBB wyda na swej debiutanckiej solowej płycie – „Pamiętnik Karoliny” (1979). Instrumenty klawiszowe są tutaj wszechobecne; Skrzek radzi sobie doskonale bez pomocy kolegów, którzy nawet jeżeli dograli swoje partie, to i tak giną one całkowicie w powodzi syntezatorów.

Zupełnie odmienny klimat wprowadza „Rozwichrowana maszyna” – od początku do końca motoryczna i… robotyczna. Wolny rytm narzuca perkusja i syntezator; wokół nieco oplecione są pozostałe klawiszowe motywy. Na pierwszym planie przez całe pięć minut nic się w zasadzie nie zmienia, za to sporo dzieje się w tle, głównie dlatego, że Skrzek dwoi się i troi, by dodawać co rusz nowe dźwięki. Sama kompozycja – zwłaszcza w swej warstwie rytmicznej – kojarzy się natomiast z wydanym na singlu trzy lata później pokrewnym tematycznie „Jestem automatem” autorstwa innego klasyka polskiego progresu – Exodusu. Kto wie, może Andrzej Puczyński i Władysław Komendarek zainspirowali się właśnie tym numerem SBB (jeśli go w ogóle wtedy słyszeli). Zamykający stronę A „Taniec Danusi” utrzymany jest w wolnym tempie, jednoznacznie kojarzącym się z bluesem. Ale to blues bardzo ciężki i intensywny, dużymi fragmentami wręcz hipnotyczny. Gdyby nie pojawiający się pod koniec nieco delikatniejszy fortepian, pozostawiałby słuchacza w nieco depresyjnym nastroju. Który – na szczęście – minąłby jednak wraz z pierwszymi taktami „Dnia na giełdzie”, opartym na pełnych rozmachu i przestrzeni partiach syntezatorów.

W tym przypadku również można dopatrzyć się powiązań z Exodusem. W 1983 roku, nagrywając materiał na swój trzeci długogrającymi album („Hazard”), który ukazał się jednak dopiero po ponad dwudziestu latach, Puczyński z Komendarkiem i pozostałymi muzykami nagrali numer, któremu nadali tytuł… „Relacja z giełdy”. Może to być absolutny przypadek, ale… „Porwanie Aldo Moro” zamyka najdłuższa, najbardziej zróżnicowana i tym samym najciekawsza kompozycja – szesnastominutowa suita „Wiosenne chimery”. W rzeczywistości jest to „zlepek” kilku utworów, nad jakimi w tamtym czasie pracował zespół. Po subtelnej fortepianowej introdukcji rozpoczyna się dynamiczny fragment znaczony motoryczną perkusją Piotrowskiego i emocjonalną improwizacją syntezatorową Skrzeka („Deszcz kroplisty, deszcz ulewny”). W części środkowej pojawiają się z kolei nawiązania do finału innej suity – „Wołanie o brzęk szkła” – wydanej pierwotnie w tym samym 1978 roku na płycie czeskiego Supraphonu. Z kolei ostatnie minuty „Wiosennych chimer” to główny motyw jednego z najsłynniejszych numerów SBB – „Walkin’ Around the Stormy Bay” (z zachodnioniemieckiego „Welcome”).

Mimo patchworkowej struktury „Wiosenne chimery” wypadają fantastycznie. Trudno się więc dziwić, że w takiej właśnie formie trio włączyło tę kompozycję Skrzeka do swego repertuaru koncertowego, czego po latach dowiodły płyty „Live in Sopot 1978”, „Roskilde 1978”, „ Buchholz 1978” czy „Live in Neckargemund 1978. From a Town Called N.”. Choć najczęściej w wersji „na żywo” suita ta była dzielona na kawałki i przetykana innymi numerami. Dla fanów SBB, których przecież nie brakuje, i na pewno jest wśród nich wielu koneserów winyli – „Porwanie Aldo Moro” to lektura obowiązkowa. Wypreparowane z większej całości, kompozycje te zdecydowanie zyskują i jednocześnie zaskakują. Stanowią też intrygujące wprowadzenie dla tych wszystkich, którzy chcieliby następnie zgłębić początki solowej działalności Skrzeka (vide „Pamiętnik Karoliny”, „Ojciec chrzestny Dominika”). Na tym longplayu znajdą sporo wskazówek na temat tego, czego można się po niej – i po nim – spodziewać.

9 maja 2019

Skład:
Józef Skrzek – fortepian, fortepian elektryczny, syntezatory, klawinet
Apostolis Anthimos – gitara elektryczna, instrumenty perkusyjne
Jerzy Piotrowski – perkusja, instrumenty perkusyjne

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

O zachodzie słońca…
Sebastian Chosiński

8 VI 2023

To, co w polskim jazzie wciąż widuje się rzadko, aczkolwiek i tak nieporównywalnie częściej niż w poprzednich dekadach, w Skandynawii jest już praktycznie normą – mam na myśli zespoły, którym liderują kobiety. Ich ponadprzeciętna wrażliwość nierzadko staje się dodatkowym atutem. Dowodem na to chociażby najnowsze albumy Nany Rashid, Karin Hammar czy omawiany dzisiaj „Beyond” autorstwa duńskiej saksofonistki Cecilie Strange.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Poststrukturalne aforyzmy muzyczne
Sebastian Chosiński

6 VI 2023

Pół roku po nagranej przez Chaos Magick płycie „Multiplicities, Vol. 1 – A Repository of Non-Existent Objects” (inspirowanej twórczością francuskiego filozofa Gilles’a Deleuze’a) ukazała się część druga tego projektu. Tym razem patronujący mu John Zorn zaprosił do współpracy nowy, powstały pod auspicjami Tzadik Records, zespół – Incerto (z pianistą Brianem Marsellą i gitarzystą Julianem Lage’em w składzie).

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Dotyk fantastycznego piękna
Sebastian Chosiński

1 VI 2023

Powiedzenie o znalezieniu igły w stogu siana odnosi się do zaistnienia rzeczy niemal niemożliwej. A jednak od czasu do czasu one się wydarzają. Dowodem na to artystyczne spotkanie szwedzkiego klawiszowca Alexa Zethsona z greckim gitarzystą Giannisem Arapisem, które zaowocowało już kilkoma świetnymi płytami. Najnowsza to „Malplacé”, którą sygnuje kwintet Organ Donor.

więcej »