Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 30 maja 2023

Upadek Rycerza: Część 5. Rycerz odnowiony
Tego już w czasach TM-Semic nie poznaliśmy. Batman pokonał Azraela, a sam Azrael najwyraźniej poszedł po rozum do głowy, Robin powrócił do jaskini, Nightwing pojawił się ni stąd ni zowąd i tylko rozczarowanego i obrażonego Alfreda nadal brakuje. Bruce Wayne wrócił do roli człowieka-nietoperza, prawda? No niestety, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana.
Bywało lepiej
„Jesteśmy snem” to zbiór trzech krótkich powieści Ursuli K. LeGuin. Zbiór dość nierówny, bo zawarte w nim historie są leciwe i mało zajmujące, szczególnie dla współczesnego czytelnika.
Wporzo
„Niepodległość. Terra Alta II” to powieść kryminalna, ale przy okazji jest zaangażowanym głosem w dyskursie o tożsamości Katalonii.
Harry Potter? Narnia? Mozart!
Szafka z zegarem w szkolnej bibliotece okazuje się przejściem do świata fantazji. Brzmi jak początek streszczenia powieści dla młodzieży młodszej? Trochę tak, bo „Czarodziejski flet” Floriana Sigla to niejako próba pożenienia opery Mozarta z motywami typowo szkolnymi: wredny szpaner, sympatyczny fajtłapa, atrakcyjna koleżanka, budzący strach dyrektor. A po drugiej stronie – przygody, ratowanie świata i… królewna. Kogo wybierze bohater?
Puchatek: Żenada i wstyd
Jak wielokrotnie pouczają starsi – co nagle, to po diable. „Puchatek: Krew i miód” potwierdza to w całej rozciągłości.
Kulawe konie: Sez. 1. odc. 1. Witajcie w czyśćcu (a może nawet w piekle)
Nie ulega wątpliwości, że twórcy „Kulawych koni” znakomicie potrafią operować kontrastami i igrać z przyzwyczajeniami widzów. I tak na początku pierwszego odcinka wprawdzie obserwujemy dynamiczną akcje przeprowadzoną przez agentów służb specjalnych, ale szybko wydarzenia toczą się w zgoła odmiennym tempie, Co istotne, mimo to napięcie wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie.
Niejednoznaczny kot
Jeżeli w ruinach kurortu znajdziesz nietknięte drzwi, a obok nich tajemniczą figurkę, na wszelki wypadek jej nie dotykaj, a już na pewno nie podnoś! Tytułowa bohaterka filmu „Suzume” przez swoją lekkomyślność zostaje wciągnięta w niesamowitą przygodę, w trakcie której będzie musiała uratować swój kraj oraz zakocha się w… żółtym krzesełku.

Muzyka

Magazyn CCXXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne

Lollipop Moment
Michel Meis 4tet
Averno
Kósmos
Nobody’s Heart
Kasper Tranberg
Undo
Richard Andersson NOR, Hilmar Jensson

więcej »

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Spidergawd
‹Spidergawd VI›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Spidergawd VI
Wykonawca / Kompozytor	Spidergawd
Data wydania	10 grudnia 2021
Wydawca	Crispin Glovers Records
Nośnik	CD
Czas trwania	38:43
Gatunek	rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Per Borten, Rolf Martin Snustad, Hallvard Gaardløs, Kenneth Kapstad, Brynjar Takle Ohr

Utwory
CD1
1) Oceanchild	04:41
2) At Rainbows End	04:21
3) Running Man	03:50
4) Into the Deep Serene	05:50
5) Prototype Design	03:43
6) Yours Truly	04:21
7) Narcissus’ Eye	05:03
8) Morning Star	05:25

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Tu miejsce na labirynt…: Zmiany, które wychodzą na dobre
[Spidergawd „Spidergawd VI” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Straciliście już nadzieję na to, że kiedyś jeszcze ukaże się nowa płyta norweskiego Spidergawd? Ja – przyznaję – miałem chwile zwątpienia. Z tym większą radością przyjąłem więc wieść o premierze albumu „Spidergawd VI”, na który trzeba było czekać cierpliwie niemal całe trzy lata. Ale w końcu jest! Jeszcze bardziej hardrockowy i heavymetalowy, ale przy tym wciąż tak samo melodyjny i ekscytujący.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Zmiany, które wychodzą na dobre
[Spidergawd „Spidergawd VI” - recenzja]

Spidergawd
‹Spidergawd VI›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Spidergawd VI
Wykonawca / Kompozytor	Spidergawd
Data wydania	10 grudnia 2021
Wydawca	Crispin Glovers Records
Nośnik	CD
Czas trwania	38:43
Gatunek	rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Per Borten, Rolf Martin Snustad, Hallvard Gaardløs, Kenneth Kapstad, Brynjar Takle Ohr

Utwory
CD1
1) Oceanchild	04:41
2) At Rainbows End	04:21
3) Running Man	03:50
4) Into the Deep Serene	05:50
5) Prototype Design	03:43
6) Yours Truly	04:21
7) Narcissus’ Eye	05:03
8) Morning Star	05:25

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Premiera każdej kolejnej płyty norweskiej formacji (bez obaw o nadużycie można nazwać ją supergrupą) Spidergawd wywołuje u mnie uczucie wielkiego szczęścia. Martwi natomiast fakt, że trzeba na nie czekać coraz dłużej. O ile cztery pierwsze albumy zespołu rodem z Trondheim – „Spidergawd” (2014), „Spidergawd II” (2015), „Spidergawd III” (2016) oraz „Spidergawd IV” (2017) – ukazywały się w regularnych rocznych odstępach, o tyle wydawnictwo „Spidergawd V” ukazało się po – bez jednego miesiąca – dwóch latach, a najnowsze – zatytułowane tradycyjnie „Spidergawd VI” – po blisko trzech (do równego rachunku także zabraknął jeden miesiąc). Przestaje to jednak mieć znaczenie w momencie, kiedy rozbrzmiewają pierwsze dźwięki utwory otwierającego krążek, które stają się portalem do równoległego, ale na pewno piękniejszego świata.

Tę trzyletnią nieobecność da się wprawdzie usprawiedliwić, choć czy zrozumieć – to już inna sprawa. W każdym razie po wydaniu i trasie promującej longplay „Spidergawd V” w zespole nastąpiły pewne turbulencje personalne. Z kolegami postanowił rozstać się saksofonista Rolf Martin Snustad, który jednak po roku – jak przekonują pozostali muzycy – przemyślał sprawę i – jak syn marnotrawny – powrócił na łono zespołu. Jednocześnie dokooptowany został piąty członek grupy, którym okazał się gitarzysta Brynjar Takle Ohr. Chociaż nie jest szczególnie znaną postacią poza Norwegią, to mimo wszystko ma całkiem bogaty bagaż doświadczeń. Występował bowiem w rockowo-alternatywnej formacji Bare Egil Band (i jej kilku wariacjach), southern-bluesowym El Cuero oraz efemerycznym hardrockowo-progresywnym El Doom & the Born Electric (w składzie ze znakomitą jazzrockową gitarzystką Hedwig Mollestad).

Drugi powód tak długiego milczenia zespołu to zaangażowanie tworzących go muzyków w inne projekty. Wokalista i gitarzysta Per Borten odnalazł się ponownie w reaktywowanym The Moving Oos („Romancer”, 2019; „Made from Sin”, 2020); basista Hallvard Gaardløs spróbował swych sił w stonerowo-metalowym Draken („Draken”, 2021), a perkusista Kenneth Kapstad nie tylko zasilił szeregi reaktywowanego hardrockowego Goat the Head („Strictly Physical”, 2021), ale wziął również udział w realizacji nowych albumów folkowej wokalistki Moniki Heldal („Ravensdale”, 2021) oraz jazzrockowej formacji Møster! („Dust Breathing”, 2020). W tym kontekście można by stwierdzić, że fakt, iż muzykom Spidergawd udało się w końcu spotkać w studiu, aby zarejestrować nowy materiał – zakrawa na cud. Doszło do tego w studiu Sørgården w Trondheim we wrześniu… 2020 roku. Właśnie! I to jest najbardziej niezrozumiałe! Dlaczego z publikacją „Spidergawd VI” zwlekano tak długo (bo aż piętnaście miesięcy)? Może kiedyś członkowie zespołu raczą to wyjaśnić…

Płytę tradycyjnie wydała norweska niezależna wytwórnia Crispin Glover Records (z siedzibą w Trondheim), a na jej okładce ponownie – już po raz szósty! – znalazł się surrealistyczny obraz francuskiego malarza Émile’a Morela. To wszystko świadczyłoby o kontynuacji obranej przed kilku laty drogi. I tak jest w rzeczywistości. Tyle że jest to kontynuacja ewolucyjna. Mniej więcej od „Spidergawd IV” można bowiem dostrzec w stylu grupy pewną zmianę: mniej w jej muzyce psychodelii i progresu, znacznie więcej natomiast klasycznego hard rocka i heavy metalu. W przypadku „Spidergawd VI” można stwierdzić wprost, że największą inspiracją Norwegów stała się – uwaga! uwaga! – święcąca największe triumfy w latach 80. ubiegłego wieku New Wave of British Heavy Metal (NWoBHM). Słuchając kolejnych kompozycji nie trudno odnaleźć w nich nawiązania do wczesnej twórczości Tygers of Pan Tang, Samson czy Diamond Head.

Ta stylistyczna wolta przypieczętowana została włączeniem do instrumentarium drugiej gitary (przypominam: Brynjar Takle Ohr), dzięki czemu muzyka Norwegów nabrała ostrości i wyrazistości, nie tracąc przy tym nic z charakterystycznej dla niej zwiewności i melodyjności. Na początek Per Borten i jego koledzy wybrali „Oceanchild” – utwór ten rozpoczyna się od rozpędzonej perkusji Kapstada, do którego szybko dołączają obaj gitarzyści oraz wokalista. Choć śpiew Pera lokuje tę kompozycję wśród numerów, które można określić mianem „przebojowych”, instrumentaliści, a więc i sam Borten, robią wiele, by przyda mu rockowego pazura – gitary brzmią więc przeszywająco, a sekcja rytmiczna nie szczędzi „ognia”. Dodatkową atrakcją jest wieńczący „Oceanchild” popis jednego z gitarzystów. Tylko którego? Obaj bowiem podzielili się na tym albumie partiami solowymi, a w opisie płyty brak szczegółowych informacji, który za co odpowiadał.

Jeszcze bardziej porywająco prezentuje się drugi w kolejności „At Rainbows End”, w którym swoje „pięć minut” mają i Borten, i Takle Ohr. Chociaż zbudowany jest na podobnych założeniach, co „Oceanchild”, wszystkiego jest w nim więcej – energii i rozmachu, melodii i ciężaru. Nic więc dziwnego, że już po pierwszym przesłuchaniu, można się w nim „zapaść” bez reszty. „Running Man” to z kolei pierwsza – i, jak wiadomo, wcale nie ostatnia – „podróż” w przestrzeni (czyli z Norwegii na Wyspy Brytyjskie) i w czasie (z trzeciej dekady XXI wieku w lata 80. poprzedniego stulecia). Gdyby nie nowoczesna produkcja, naprawdę można by uznać, że to utwór wzięty żywcem z albumu któregoś z klasyków NWoBHM. Podobnie ma się rzecz z kolejnymi na liście – „Into the Deep Serene” oraz „Prototype Design”. Ten pierwszy urzeka mocą, ten drugi – chórkami męskimi. W obu centralnymi punktami są partie gitar; w przypadku „Prototype Design” to nawet dwie solówki następujące po sobie.

Panowie ze Spidergawd bardzo sprawnie łączą ze sobą elementy hard rocka i heavy metalu, o co zresztą nie jest wcale trudno, bo przecież oba gatunki są ze sobą bardzo blisko spokrewnione. Słychać to wyraźnie zwłaszcza w „Yours Truly” i „Narcissus’ Eye”, w których norweski kwintet nieco zwalnia tempo, dzięki czemu kompozycje stają się bardziej dostojne i patetyczne. „Narcissus’ Eye” to jednoczenie najwolniejszy i najcięższy utwór na „Spidergawd VI”, choć gitary wciąż są ostre jak chirurgiczne skalpele, a śpiew Bortena oscyluje na pograniczu krzyku (w czym Per zaczyna przypominać… Bruce’a Dickinsona). Album zamyka prawdziwie mocarny „Morning Star”. Za sprawą Hallvarda Gaardløsa (który pełni tu nie tylko rolę basisty, ale także głównego wokalisty) oraz Kennetha Kapstada zyskuje on na tempie, nic nie tracąc na ciężarze. W środkowej części mamy natomiast do czynienia z iście progresywnym wtrętem gitarowym, w którym przebija się także do uszu słuchaczy saksofon Rolfa Martina Snustada. Cóż, w przeciwieństwie do poprzednich płyt Spidergawd, tym razem słychać go rzadko i najczęściej na drugim bądź trzecim planie. Co zapewne wynikło z tego, że Rolf wrócił do zespołu w momencie, kiedy prace nad płytą były już mocno zaawansowane.

„Spidergawd VI” to kolejny doskonały album formacji z Trondheim. Świadczący o tym, że z jednej strony można pozostać wiernym obranej przez siebie drodze, ale z drugiej – nie musi to wcale oznaczać stagnacji artystycznej. Przyjęcie do zespołu drugiego gitarzysty okazało się strzałem w dziesiątkę. Już teraz zacieram ręce na myśl, jak wspaniałym dziełem może okazać się… „Spidergawd VII”, zakładając oczywiście, że Snustad będzie miał większy udział w jego powstaniu.

14 grudnia 2021

Skład:
Per Borten – śpiew, gitara elektryczna
Brynjar Takle Ohr – gitara elektryczna
Rolf Martin Snustad – saksofon, chórek
Hallvard Gaardløs – gitara basowa, śpiew (8), chórek
Kenneth Kapstad – perkusja

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Przestrzeń do poszukiwań
Sebastian Chosiński

25 V 2023

Są na polskiej scenie jazzowej zespoły, które objawiają się rzadko, ale kiedy już wydają płyty – trudno przejść obok nich obojętnie. Opublikowany cztery lata po debiucie drugi krążek Petera Sextet, na czele którego stoi pianista Dariusz Petera, łączy w sobie wpływy free jazzu z awangardą i muzyką klasyczną. W tym kontekście jego tytuł – „Władza Algorytmów” – należy potraktować jako artystyczną przekorę.

więcej »

Byśmy rośli w siłę i żyli dostatniej…
Sebastian Chosiński

23 V 2023

Grający na perkusji lider Michel Meis 4tet pochodzi z Luksemburga, ale jego współpracownicy urodzili się w krajach sąsiednich – Francji i Niemczech. Wspólnie grają od co najmniej pięciu lat i mają już na koncie – włącznie z tą, której premiera ma miejsce dzisiaj – trzy płyty. „Lollipop Moment” intryguje jeszcze o tyle, że nawiązuje do biznesowej teorii kanadyjskiego mówcy Drew Dudleya.

więcej »

Hymn do Kosmosu
Sebastian Chosiński

18 V 2023

Kiedy dorastasz, patrząc na mroczne stoki Wezuwiusza i odpoczywasz nad nie mniej ponurym brzegiem jeziora Averno, trudno stać się artystą przepojonym optymizmem. I chociaż muzycy tworzący trio Kósmos starają się, jak tylko potrafią, wprowadzać do swojej twórczości tony niosące nadzieję, wychodzi im to średnio. I bardzo dobrze! Bo najwspanialsze na płycie „Averno” są właśnie te kompozycje, które mierzą się ze smutkiem.

więcej »