Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 6 czerwca 2023

Niejednoznaczny kot
Jeżeli w ruinach kurortu znajdziesz nietknięte drzwi, a obok nich tajemniczą figurkę, na wszelki wypadek jej nie dotykaj, a już na pewno nie podnoś! Tytułowa bohaterka filmu „Suzume” przez swoją lekkomyślność zostaje wciągnięta w niesamowitą przygodę, w trakcie której będzie musiała uratować swój kraj oraz zakocha się w… żółtym krzesełku.
Upadek Rycerza: Część 5. Rycerz odnowiony
Tego już w czasach TM-Semic nie poznaliśmy. Batman pokonał Azraela, a sam Azrael najwyraźniej poszedł po rozum do głowy, Robin powrócił do jaskini, Nightwing pojawił się ni stąd ni zowąd i tylko rozczarowanego i obrażonego Alfreda nadal brakuje. Bruce Wayne wrócił do roli człowieka-nietoperza, prawda? No niestety, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana.
Bywało lepiej
„Jesteśmy snem” to zbiór trzech krótkich powieści Ursuli K. LeGuin. Zbiór dość nierówny, bo zawarte w nim historie są leciwe i mało zajmujące, szczególnie dla współczesnego czytelnika.
Harry Potter? Narnia? Mozart!
Szafka z zegarem w szkolnej bibliotece okazuje się przejściem do świata fantazji. Brzmi jak początek streszczenia powieści dla młodzieży młodszej? Trochę tak, bo „Czarodziejski flet” Floriana Sigla to niejako próba pożenienia opery Mozarta z motywami typowo szkolnymi: wredny szpaner, sympatyczny fajtłapa, atrakcyjna koleżanka, budzący strach dyrektor. A po drugiej stronie – przygody, ratowanie świata i… królewna. Kogo wybierze bohater?
Puchatek: Żenada i wstyd
Jak wielokrotnie pouczają starsi – co nagle, to po diable. „Puchatek: Krew i miód” potwierdza to w całej rozciągłości.
Kulawe konie: Sez. 1. odc. 1. Witajcie w czyśćcu (a może nawet w piekle)
Nie ulega wątpliwości, że twórcy „Kulawych koni” znakomicie potrafią operować kontrastami i igrać z przyzwyczajeniami widzów. I tak na początku pierwszego odcinka wprawdzie obserwujemy dynamiczną akcje przeprowadzoną przez agentów służb specjalnych, ale szybko wydarzenia toczą się w zgoła odmiennym tempie, Co istotne, mimo to napięcie wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie.
Wporzo
„Niepodległość. Terra Alta II” to powieść kryminalna, ale przy okazji jest zaangażowanym głosem w dyskursie o tożsamości Katalonii.

Muzyka

Magazyn CCXXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne

Lollipop Moment
Michel Meis 4tet
Why Do You Mourn
The End
Averno
Kósmos
Nobody’s Heart
Kasper Tranberg
Undo
Richard Andersson NOR, Hilmar Jensson

więcej »

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

The Intuition Orchestra
‹Summa intuitiva›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Summa intuitiva
Wykonawca / Kompozytor	The Intuition Orchestra
Data wydania	24 września 2021
Wydawca	Audio Cave
Nośnik	CD
Czas trwania	49:25
Gatunek	jazz
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Maria Pomianowska, Bolesław Błaszczyk, Ryszard Wojciul, Jacek Alka, Olga Szwajgier, Justyna Rekść-Raubo, Wojciech Błażejczyk, Krzysztof Knittel, Krzysztof Majchrzak, Krzysztof Szmańda

Utwory
CD1
1) Spiritual phenomena	06:57
2) Affectus emphasis	07:04
3) Res materialis	07:33
4) Mentis phenomena	04:26
5) Ita artis	04:19
6) Motus continui	02:27
7) De industria spatium	05:06
8) Animum noctis	04:22
9) Summa intuitiva	07:12

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Tu miejsce na labirynt…: Polacy nie gęsi, po łacinie umieją
[The Intuition Orchestra „Summa intuitiva” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Sześć lat milczenia jazzowo-awangardowej The Intuition Orchestra to naprawdę nic strasznego. Był już przecież okres w historii tej formacji, kiedy tworzący ją muzycy nie grali razem przez kilkanaście lat. Teraz, na szczęście, powrócili i to w bardzo rozbudowanej formule. Z czego tylko należy się cieszyć, ponieważ dzięki temu „Summa intuitiva” brzmi nadzwyczaj bogato i atrakcyjnie.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Polacy nie gęsi, po łacinie umieją
[The Intuition Orchestra „Summa intuitiva” - recenzja]

The Intuition Orchestra
‹Summa intuitiva›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Summa intuitiva
Wykonawca / Kompozytor	The Intuition Orchestra
Data wydania	24 września 2021
Wydawca	Audio Cave
Nośnik	CD
Czas trwania	49:25
Gatunek	jazz
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Maria Pomianowska, Bolesław Błaszczyk, Ryszard Wojciul, Jacek Alka, Olga Szwajgier, Justyna Rekść-Raubo, Wojciech Błażejczyk, Krzysztof Knittel, Krzysztof Majchrzak, Krzysztof Szmańda

Utwory
CD1
1) Spiritual phenomena	06:57
2) Affectus emphasis	07:04
3) Res materialis	07:33
4) Mentis phenomena	04:26
5) Ita artis	04:19
6) Motus continui	02:27
7) De industria spatium	05:06
8) Animum noctis	04:22
9) Summa intuitiva	07:12

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Intuicja – jak można przeczytać w jednej z definicji tego zjawiska – „objawia się w postaci nagłego przebłysku myślowego, w którym dostrzega się myśl, obraz, rozwiązanie problemu lub odpowiedź na nurtujące pytanie”. W jazzie improwizowanym odgrywa niepoślednią rolę, co często podkreślają sami, uprawiający go, muzycy. A są i tacy, którzy umieścili to pojęcie na swoich sztandarach. Chociażby trio… The Intuition Orchestra, które w tym roku opublikowało swoją piątą płytę zatytułowaną… „Summa intuitiva”. I z miejsca wiadomo, czego się spodziewać! Czyżby? Bo skoro zespół gra jazz intuicyjny, to raczej niczego nie da się przewidzieć, a więc tym samym słuchacza czeka mnóstwo zaskoczeń – i tak jest w rzeczywistości. Pierwszym zaskoczeniem jest zaś fakt, że prapoczątki Orkiestry (sic! Trzyosobowej) sięgają połowy lat 80. ubiegłego wieku, kiedy to trzech kolegów, uczęszczających na zajęcia do szkoły muzycznej (podstawowej), postanowiło grać jazz.

Już samo to jest niezwykłe. W tamtym czasie nastolatkowie pragnęli grać przede wszystkim heavy metal bądź punk rock. Ale jazz? I to improwizowany? Cóż, każdemu według jego zasług, jak twierdził jeden z obrońców światowego proletariatu (wszak historia ta zaczęła się jeszcze w Polsce Ludowej). Tymi trzema kolegami byli: grający na instrumentach dętych Ryszard Wojciul (w przyszłości nie tylko muzyk, ale również dziennikarz i promotor, organizator koncertów i wydawca), pianista i wiolonczelista Bolesław Błaszczyk (który zaliczy nawet epizod w Grupie MoCarta) oraz perkusjonista Jacek Alka. Młodzi muzycy rejestrowali swoje ówczesne poszukiwania artystyczne, dzięki czemu po ponad ćwierć wieku, za sprawą wytwórni Requiem Records, ukazała się płyta z tymi archiwaliami – „1984-1985”. Sygnuje ją jednak nie The Intuition Orchestra, lecz… Legendarne Ząbki. To pierwsza nazwa, używana do dzisiaj, pojawiła się bowiem dopiero w 2008 roku, kiedy to zespół został reaktywowany po kilkunastu latach niebytu.

Od tamtego momentu co jakiś czas grupa daje o sobie znać. Pomiędzy 2009 a 2015 rokiem na przykład opublikowała cztery albumy: dwupłytowy „I.O.O. Free Acoustic 001: The Intuition Orchestra Vol. 1” (2009), „Fromm” (2012) – z gościnnym udziałem wokalistki Grażyny Auguścik, „To the Inside” (2014) oraz „Case of Surprise” (2015). A potem nastąpiło przedłużające się milczenie, które przerwane zostało jednodniową sesją nagraniową, jaka odbyła się 20 września ubiegłego roku w należącym do Polskiego Radia warszawskim studiu S4. Choć w ten sposób pandemia przysłużyła się zespołowi: muzycy znaleźli czas, aby spotkać się i wspólnie pomuzykować. Ba! z ich zaproszenia do wspólnej gry skorzystało również kilkoro zacnych gości, bez których „Summa intuitiva” – wydana niemal dokładnie rok po nagraniu przez krakowską wytwórnię Audio Cave – miałaby zapewne zupełnie inny kształt (jeśli w ogóle by powstała).

Fot. Paweł Kula

Co to za goście? Przyjrzyjmy się im. Wokalistka Olga Szwajgier – zawodowo aktywna od połowy lat 70. XX wieku, z taką samą przyjemnością śpiewająca muzykę klasyczną, rozrywkową, co – i to zapewne doprowadziło ją do współpracy z The Intuition Orchestra – eksperymentalną. Maria Pomianowska – mistrzyni gry na takich instrumentach strunowych, jak suka biłgorajska i fidel płocka, jak również grająca na różnych odmianach violi da gamba Justyna Rekść-Raubo. Awangardowego posmaku muzyce Orkiestry przydali natomiast odpowiadający za efekty elektroniczne Krzysztof Knittel (od 1973 roku stanowiący podporę Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia) oraz Wojciech Błażejczyk. Ten ostatni zagrał między innymi na tak zwanych obiektofonach. Co kryje się pod tym pojęciem? Różnego rodzaju zużyte przedmioty codziennego użytku – najczęściej wykorzystywane przez nas w kuchniach i łazienkach – których dźwięk poddawany jest na żywo przekształceniom elektronicznym. Sekcję rytmiczną, oprócz wspomnianego już Jacka Alki, stworzyli natomiast obecnie mieszkający we Francji basista Krzysztof Majchrzak oraz perkusista Krzysztof Szmańda (mający na koncie współpracę chociażby z pianistą Krzysztofem Dysem).

Fot. Paweł Kula

To teraz sporządźcie, proszę, sumę intuicyjnych doświadczeń muzycznych wszystkich wymienionych artystów i spróbujcie sami sobie odpowiedzieć, co ma do zaoferowania na swojej najnowszej płycie The Intuition Orchestra? Można się pogubić, prawda? Dlatego postaram się to nieco uporządkować. Płytę otwiera siedmiominutowy „Spiritual phenomena”. Po jego wysłuchaniu łatwo zrozumieć, dlaczego tak właśnie się stało. Jest on bowiem swoistym streszczeniem całości wydawnictwa. Pojawiają się w nim bowiem elementy free jazzu (partia saksofonu plus bardzo intensywna sekcja rytmiczna), rocka i noise’u (vide gitara, po którą sięga Błażejczyk) oraz muzyki dawnej (za sprawą smyczków). Do tego dochodzą jeszcze obficie zastosowane efekty elektroniczne, które przydają utworowi cech awangardowych. W całym tym programowo kontrolowanym szaleństwie zaskakiwać może rozbrzmiewający przez cały czas na dalekim planie stonowany, monotonny fortepian – jedyny instrument, który nie daje się ponieść chaosowi. Jeśli więc przetrwacie ten wstęp, nic, co usłyszycie w dalszej części, nie będzie Wam straszne.

Fot. Paweł Kula

Drugi w kolejności „Affectus emphasis”, w którym od pierwszych sekund na plan pierwszy wybija się klarnet, ma charakter – być może takie określenie pojawi się w krytyce muzycznej po raz pierwszy – retro-awangardowy. Te ciągotki ku klasyce jazzu słychać wyraźnie w warstwie instrumentalnej, za to w wokalnej Olga Szwajgier pozwala sobie na ciekawe eksperymenty w duchu klasycznej muzyki współczesnej. Co ciekawe, słuchając jej głosu, z miejsca przeniosłem się w końcówkę lat 80., kiedy to po raz pierwszy miałem okazję wysłuchać z płyt oparte na dramacie Stanisława Ignacego Witkiewicza awangardowe widowisko Edwarda Bogusławskiego „Sonata Belzebuba”. To dokładnie taka sama forma narracji! Za to w „Res materialis” pojawia się znacznie więcej free jazzu, o tyle nietypowego, że – przynajmniej do piątej minuty – obywającego się bez perkusji, za to z wyeksponowanymi dęciakami i elektroniką. Dopiero w końcówce robi się spokojnie za sprawą skrzypiec.

Fot. Paweł Kwiecień

Po ponad dwudziestu minutach bardzo intensywnego grania muzycy dochodzą do wniosku, że słuchaczom należy się chwila ukojenia. Zapewnia ją – gwoli ścisłości to ponad cztery minuty – oparty na współpracy sekcji dętej i smyczkowej „Mentis phenomena” (z syntezatorowym finałem). W „Ita artis” z kolei wolną rękę od liderów The Intuition Orchestra otrzymał Błażejczyk, który sięgnął po swoje obiektofony. Co wypadło zresztą nadzwyczaj ciekawie, czyniąc poniekąd z tej kompozycji eksperymentalne słuchowisko. Jej druga część jest już bardziej typowa, a wieńczy ją, nie licząc fortepianowej cody, rzewna melodia zagrana na smyczkach. „Motus continui” to najkrótszy fragment wydawnictwa, ale za to dynamiczny i emocjonalny. Ponownie pojawiają się w nim obiektofony (na otwarcie), które jednak z czasem zostają przytłumione elektroniką i energetycznymi bębnami.

„De industria spatium” idealnie pasowałby do którejkolwiek z wydawanych przez Bôłt Records płyt z archiwaliami Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia. To bowiem awangarda w najczystszej postaci! Za to w „Animum noctis” ponownie mamy do czynienia z dźwiękami kojącymi uszy. Dba o to głównie Ryszard Wojciul (zaczynając na saksofonie, kończąc na klarnecie), a wspomagają go koledzy odpowiadający za elektronikę i sięgający po elektryczną wiolonczelę Bolesław Błaszczyk. Płytę zamyka kompozycja tytułowa, którą uznać można za idealne zwieńczenie całości. Jak „Spiritual phenomena” był nadzwyczaj zgrabnym wprowadzeniem do świata The Intuition Orchestra, tak „Summa intuitiva” jest jego podsumowaniem. Ponownie mamy tu wokalne eksperymenty Szwajgier i elektroniczny noise (w stylu Merzbow), a do tego jeszcze fragmenty stricte freejazzowe i kolejne nawiązania do muzyki dawnej. Co ciekawe z granych unisono partii smyczków i saksofonu „wykluwa” się intrygująca solówka na dęciaku, która powoli prowadzi do miejsca z napisem „meta”.

30 grudnia 2021

Skład:
Ryszard Wojciul – saksofon sopranowy, saksofon altowy, klarnet, klarnet basowy, EWI (elektroniczny instrument dęty), głos
Bolesław Błaszczyk – fortepian, syntezator, wiolonczela, elektryczna wiolonczela, głos
Jacek Alka – instrumenty perkusyjne

gościnnie:
Olga Szwajgier – śpiew / sopran (2,9)
Maria Pomianowska – suka biłgorajska, fidel płocka, głos
Justyna Rekść-Raubo – viola da gamba (odmiany sopranowa i basowa)
Wojciech Błażejczyk – gitara, efekty elektroniczne, obiektofony
Krzysztof Knittel – efekty elektroniczne
Krzysztof Majchrzak – gitara basowa, gitara basowa bezprogowa, efekty elektroniczne
Krzysztof Szmańda – perkusja

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Dotyk fantastycznego piękna
Sebastian Chosiński

1 VI 2023

Powiedzenie o znalezieniu igły w stogu siana odnosi się do zaistnienia rzeczy niemal niemożliwej. A jednak od czasu do czasu one się wydarzają. Dowodem na to artystyczne spotkanie szwedzkiego klawiszowca Alexa Zethsona z greckim gitarzystą Giannisem Arapisem, które zaowocowało już kilkoma świetnymi płytami. Najnowsza to „Malplacé”, którą sygnuje kwintet Organ Donor.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Zima w mojej głowie
Sebastian Chosiński

30 V 2023

Z tymi supergrupami człowiek prawie nigdy nie wie, czy za chwilę nie zawieszą działalności, ponieważ tworzący je muzycy zajmą się w końcu swoimi codziennymi obowiązkami i macierzystymi formacjami. W przypadku The End na szczęście ta prawidłowość nie dotyczy: Szwed Mats Gustafsson i Norweg Kjetil Møster starają się o to, by co dwa-trzy lata wejść do studia i nagrać nowy krążek. Tym razem jest to album noszący – po raz pierwszy anglojęzyczny – tytuł „Why Do You Mourn”.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Przestrzeń do poszukiwań
Sebastian Chosiński

25 V 2023

Są na polskiej scenie jazzowej zespoły, które objawiają się rzadko, ale kiedy już wydają płyty – trudno przejść obok nich obojętnie. Opublikowany cztery lata po debiucie drugi krążek Petera Sextet, na czele którego stoi pianista Dariusz Petera, łączy w sobie wpływy free jazzu z awangardą i muzyką klasyczną. W tym kontekście jego tytuł – „Władza Algorytmów” – należy potraktować jako artystyczną przekorę.

więcej »