Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 10 czerwca 2023

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 1. Witajcie w czyśćcu (a może nawet w piekle)
Nie ulega wątpliwości, że twórcy „Kulawych koni” znakomicie potrafią operować kontrastami i igrać z przyzwyczajeniami widzów. I tak na początku pierwszego odcinka wprawdzie obserwujemy dynamiczną akcje przeprowadzoną przez agentów służb specjalnych, ale szybko wydarzenia toczą się w zgoła odmiennym tempie, Co istotne, mimo to napięcie wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie.
Puchatek: Żenada i wstyd
Jak wielokrotnie pouczają starsi – co nagle, to po diable. „Puchatek: Krew i miód” potwierdza to w całej rozciągłości.
Bywało lepiej
„Jesteśmy snem” to zbiór trzech krótkich powieści Ursuli K. LeGuin. Zbiór dość nierówny, bo zawarte w nim historie są leciwe i mało zajmujące, szczególnie dla współczesnego czytelnika.
Wporzo
„Niepodległość. Terra Alta II” to powieść kryminalna, ale przy okazji jest zaangażowanym głosem w dyskursie o tożsamości Katalonii.
Upadek Rycerza: Część 5. Rycerz odnowiony
Tego już w czasach TM-Semic nie poznaliśmy. Batman pokonał Azraela, a sam Azrael najwyraźniej poszedł po rozum do głowy, Robin powrócił do jaskini, Nightwing pojawił się ni stąd ni zowąd i tylko rozczarowanego i obrażonego Alfreda nadal brakuje. Bruce Wayne wrócił do roli człowieka-nietoperza, prawda? No niestety, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana.
Harry Potter? Narnia? Mozart!
Szafka z zegarem w szkolnej bibliotece okazuje się przejściem do świata fantazji. Brzmi jak początek streszczenia powieści dla młodzieży młodszej? Trochę tak, bo „Czarodziejski flet” Floriana Sigla to niejako próba pożenienia opery Mozarta z motywami typowo szkolnymi: wredny szpaner, sympatyczny fajtłapa, atrakcyjna koleżanka, budzący strach dyrektor. A po drugiej stronie – przygody, ratowanie świata i… królewna. Kogo wybierze bohater?
Niejednoznaczny kot
Jeżeli w ruinach kurortu znajdziesz nietknięte drzwi, a obok nich tajemniczą figurkę, na wszelki wypadek jej nie dotykaj, a już na pewno nie podnoś! Tytułowa bohaterka filmu „Suzume” przez swoją lekkomyślność zostaje wciągnięta w niesamowitą przygodę, w trakcie której będzie musiała uratować swój kraj oraz zakocha się w… żółtym krzesełku.

Muzyka

Magazyn CCXXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne

Beyond
Cecilie Strange Quartet
Lollipop Moment
Michel Meis 4tet
Why Do You Mourn
The End
Averno
Kósmos
Nobody’s Heart
Kasper Tranberg
Undo
Richard Andersson NOR, Hilmar Jensson

więcej »

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

SBB
‹Live Cuts. Esbjerg 1979›

EKSTRAKT:	90%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Live Cuts. Esbjerg 1979
Wykonawca / Kompozytor	SBB
Data wydania	25 lutego 2022
Wydawca	GAD Records
Nośnik	CD
Czas trwania	97:15
Gatunek	rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Józef Skrzek, Apostolis Anthimos, Jerzy Piotrowski, Zbigniew Wiatr

Utwory
CD1
1) Walkin’ Around the Stormy Bay	06:13
2) [Józef]	01:34
3) Freedom with Us	07:14
4) 3rd Reanimation	06:13
5) Going Away	07:22
6) [Żywiec] Mountain Melody	03:30
7) Loneliness – Theme	02:24
8) Deszcz kroplisty, deszcz ulewny	05:49
9) Drums I	04:05
10) Follow My Dream	13:49
11) Improv: Esbjerg Run	07:26
CD2
1) Improv: Wicher	03:40
2) Improv: Pretty Face	11:33
3) Improv: Havn	02:23
4) Improv: Polyfunk	04:10
5) Drums II	01:14
6) Improv: Two Tones	05:23
7) Improv: Ro	03:27

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Tu miejsce na labirynt…: Niech się święci 1 Maja!
[SBB „Live Cuts. Esbjerg 1979” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Jeżeli wydaje Wam się, że o koncertowych przygodach SBB i Józefa Skrzeka wiecie już wszystko, jest to szczera prawda – wydaje Wam się! Bo przecież niemożliwością jest poznanie na wylot dokonań zespołu, który zagrał w swojej karierze tysiące koncertów, spośród których niemal każdy różnił się od pozostałych. To oczywiście skutek skłonności tria do improwizacji. Co słychać wyraźnie na wydanym właśnie albumie – „Esbjerg 1979”.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Niech się święci 1 Maja!
[SBB „Live Cuts. Esbjerg 1979” - recenzja]

SBB
‹Live Cuts. Esbjerg 1979›

EKSTRAKT:	90%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Live Cuts. Esbjerg 1979
Wykonawca / Kompozytor	SBB
Data wydania	25 lutego 2022
Wydawca	GAD Records
Nośnik	CD
Czas trwania	97:15
Gatunek	rock
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Józef Skrzek, Apostolis Anthimos, Jerzy Piotrowski, Zbigniew Wiatr

Utwory
CD1
1) Walkin’ Around the Stormy Bay	06:13
2) [Józef]	01:34
3) Freedom with Us	07:14
4) 3rd Reanimation	06:13
5) Going Away	07:22
6) [Żywiec] Mountain Melody	03:30
7) Loneliness – Theme	02:24
8) Deszcz kroplisty, deszcz ulewny	05:49
9) Drums I	04:05
10) Follow My Dream	13:49
11) Improv: Esbjerg Run	07:26
CD2
1) Improv: Wicher	03:40
2) Improv: Pretty Face	11:33
3) Improv: Havn	02:23
4) Improv: Polyfunk	04:10
5) Drums II	01:14
6) Improv: Two Tones	05:23
7) Improv: Ro	03:27

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Nie ma wątpliwości, że spośród polskich zespołów rockowych działających w latach 70. ubiegłego wieku, to właśnie śląskie trio SBB ma najlepiej udokumentowaną swoją aktywność koncertową. Jakby już wtedy Józef Skrzek, Apostolis Anthimos i Jerzy Piotrowski mieli świadomość, jak istotne jest – dla nich i dla potomności – rejestrowanie każdego występu. Dzisiaj „sypią nimi jak z rękawa”, podczas gdy większość wykonawców z tamtych lat może pochwalić się jedynie średniej jakości technicznej zapiskami radiowymi bądź składankami live z różnych imprez i festiwali (pokroju Opola bądź Sopotu). Dla oddanych fanów SBB to nieprawdopodobna wręcz gratka. I choć tych płyt w oficjalnym katalogu zespołu już jest całkiem sporo, wytwórnia GAD Records zapowiada kolejną serię – „Live Cuts”. Jako pierwszy ukazał się w niej zapis recitalu, jaki Józef, „Lakis” i „Keta” dali 1 maja 1979 roku w duńskim Esbjerg.

1 maja – zauważyliście? W czasie gdy w ojczyźnie urządzano „bal na Titaniku”, organizując w ogarniętym kryzysem ekonomicznym kraju (kartki na żywność były już powszechne) kolejne huczne obchody Święta Pracy, panowie z SBB zażyli nieco normalności – via zachodnie Niemcy wybrali się na pięć koncertów do kraju, w którym zagrali koncert w sali hotelowej, gdzie publiczność siedziała przy suto zastawionych stołach. Czy to jej przeszkadzało w odbiorze niełatwej przecież muzyki zespołu? Sądząc po docierających do uszu słuchacza oklaskach – ani trochę. Trio także nie wydawało się speszone miejscem, w jakim przyjdzie mu prezentować swoją twórczość, ponieważ na Zachodzie taki właśnie entourage wcale nie należał – także w światku rockowym – do rzadkości. Ba! Świadczył poniekąd o pozycji grupy, która zagrała koncert dla miejscowej elity.

SBB lubiło grać w Skandynawii. „Przetarciem” były tam dla niego występy – jeszcze z Grupą Niemen – w Finlandii („Live in Helsinki 1973”), a potwierdzeniem, że między polskim zespołem a publicznością z północnej Europy wyraźnie „iskrzy” (w pozytywnym znaczeniu tego słowa) – trasa po Szwecji w 1975 roku („Hofors 1975”, „Karlstad 1975 Plus”). Do Danii po raz pierwszy grupa wybrała się latem 1978 roku, grając między innymi na legendarnym festiwalu w Roskilde („Roskilde 1978”). Wróciła tam niespełna rok później. Ta minitrasa po Jutlandii zaczęła się od Esbjerg, wówczas niemal osiemdziesięciotysięcznego miasta portowego na zachodzie kraju, nad Morzem Północnym. Wydana właśnie płyta (a w zasadzie dwie) to pełen – prawie stuminutowy – zapis rewelacyjnego występu, w czasie którego zespół nie tylko przedstawił swój żelazny w tamtym momencie repertuar koncertowy, ale także długi set improwizowany.

Początek występu był bardzo podobny do tego wcześniejszego z Roskilde, ale także na przykład z Budapesztu (22 lipca 1978 roku). Co oznacza tyle, że na otwarcie wybrzmiała prawdziwa petarda pod postacią energetycznego „Walkin’ Around the Stormy Bay”. To utwór, który od chwili premiery (na albumie „Welcome”) miał wszelkie predyspozycje, aby stać się prawdziwym rockowym evergreenem: szybkie tempo (z nastrojowym spowolnieniem w części środkowej) i wpadający w ucho lejtmotyw grany na syntezatorach. W Esbjerg wybrzmiewa on z ogromną mocą, jakby zdeterminowani muzycy doszli do wniosku, że jeśli nie przykują uwagi zebranych od pierwszych sekund, to cały koncert zamieni się, nie daj Boże!, w granie do „kotleta”. Okazało się, że tym czadowym wstępem z miejsca kupili sobie widownię, o czym dobitnie przekonują zebrane na koniec sążniste brawa.

Zadowolenie słyszalne jest także w następującej po „Walkin’ Around the Stormy Bay” zapowiedzi Józefa, w czasie której przedstawia on grupę. Po reakcjach można podejrzewać, że dla większości słuchaczy SBB już wtedy nie było anonimową formacją. Całkiem możliwe, że wśród zebranych nie brakowało uczestników festiwalu w Roskilde, którzy mieli jeszcze w pamięci porywające wykonania „Going Away” czy „Follow My Dream”. Może nawet mieli nadzieję, że usłyszą je ponownie. I – rzeczywiście – usłyszeli, tyle że, jak na trio ze Śląska przystało, w nieco innych wersjach. „Going Away” pojawiło się bowiem jako suita, w wersji znanej z longplaya wydanego w 1978 roku na Zachodzie. A więc na początek „Freedom with Us” – z kosmicznymi syntezatorami Skrzeka i jego psychodeliczną melodeklamacją. W tej części po raz pierwszy też daje o sobie znać „Lakis”, snujący swą opowieść inspirowaną motywami generowanymi przez Józefa, ale jakby równolegle do niego. Gitarzysta buduje tym sposobem własną narrację, a każdy dźwięk to szczere złoto.

W „3rd Reanimation” trio podkręca tempo, co Anthimos wykorzystuje do wykreowania pełnej progresywnego rozmachu solówki, idealnie dopełniającej monumentalną partię syntezatorów, które następnie wracają do swoich kosmicznych brzmień, by płynnie przeprowadzić słuchaczy do tytułowego „Going Away”. Najpierw delikatnego, optymistycznego, rzec by można nawet, że… rajskiego, lecz z czasem coraz bardziej dynamicznego i zadziornego (z klangującą gitarą). Tę ostrość przekazu skutecznie jednak tonuje powracający syntezatorowo-gitarowy motyw przewodni. Zamykający suitę „[Żywiec] Mountain Melody” to popis lidera, który generując na swoich klawiszach dźwięki organów nie tylko wycisza emocje, ale także wprowadza odrobinę niepokoju. Prawdopodobnie już po tej dawce muzyki SBB publika była wniebowzięta, a to przecież dopiero był początek. Można się więc tylko zastanawiać, co zagościło w sercach Duńczyków, gdy tuż potem usłyszeli fenomenalny, wbijający w fotel popis „Lakisa” w „Loneliness – Theme”.

Zagrana tam solówka to prawdziwe mistrzostwo. Dla odmiany w „Deszczu kroplistym, deszczu ulewnym” Apostolis postanawia trochę pojazzować, by później ponownie uraczyć słuchaczy wirtuozerską partią zaprezentowaną z iście rockowym zacięciem. Po tym nadeszła pora, by ustąpić miejsca trzeciemu mistrzowi, czyli Piotrowskiemu. „Drums I” to jego popis solowy – nie za długi, ale wystarczający, by przekonać się po raz kolejny, że to zdecydowanie najwybitniejszy bębniarz w dziejach polskiego rocka. Ostatnim punktem tradycyjnego repertuaru SBB była rozbudowana do prawie czternastu minut wersja „Follow My Dream”: zaczynająca się (nie licząc „burzowych” i alarmistycznych klawiszy) subtelnie i melodyjnie, z lekko jazzowym posmakiem, ale z czasem ewoluująca w stronę progresu. Po niej, jeszcze przed przerwą, muzycy dali natomiast próbkę swych improwizatorskich umiejętności, pokazując przy okazji jak swobodnie czują się w różnych konwencjach, płynnie przechodząc od funku do rocka i z powrotem („Improv: Esbjerg Run”).

Kiedy już przerwa – można domniemywać, że na posiłek – dobiegła końca, na scenie pojawił się… nie, nie Józef ani żaden z jego muzycznych towarzyszy, lecz techniczny zespołu Zbigniew Wiatr, który wykorzystał okazję i zagrał niespełna czterominutową improwizację na Polymoogu Józefa („Improv: Wicher”). Tym samym zapisując się w fonograficznych dziejach SBB i polskiego rocka. To intrygująca ciekawostka, ponieważ fragment ten – poprzez swój elegijny charakter – odbiega nieco od tego, co grał zespół. Potem jednak przez niemal pół godziny sceną rządzili Skrzek, Anthimos i Piotrowski, prezentując sześć improwizowanych kompozycji. W jednej – co ciekawe: okraszonej motywem z góralskiej pieśni „W murowanej piwnicy” – Józef nawet śpiewa, choć zapewne nic konkretnego („Improv: Pretty Face”). Syntezatorowy „Improv: Havn” pełni z kolei funkcję łącznika z dynamiczniejszym „Improv: Polyfunk”, po którym następuje kolejny solowy popis „Kety” („Drums II”). Finał to podniosły „Improv: Two Tones” (z kolejną wstawką perkusyjną) oraz wyciszający emocje „Improv: Ro”, w którym Skrzek i Anthimos dają sygnał publiczności, że zbliża się czas… na sen.

Nie ma co ukrywać: SBB znajdowało się w tym czasie w fenomenalnej formie artystycznej, stwierdzenie, że u szczytu swych możliwości na pewno nie byłoby przesadzone. Potwierdzają to zresztą inne koncerty z tego samego okresu, jak chociażby z niemieckiego Buchholz (23 grudnia 1978), Międzyzdrojów (11 lipca 1979) czy Warszawy (11 kwietnia 1980 roku). Jeśli kolejne płyty z serii „Live Cuts” będą zawierały takie perły, to – WARTO ŻYĆ!

8 marca 2022

Skład:
Józef Skrzek – śpiew, syntezatory
Apostolis Anthimos – gitara elektryczna
Jerzy Piotrowski – perkusja

gościnnie:
Zbigniew Wiatr – syntezatory (CD2: 1)

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

O zachodzie słońca…
Sebastian Chosiński

8 VI 2023

To, co w polskim jazzie wciąż widuje się rzadko, aczkolwiek i tak nieporównywalnie częściej niż w poprzednich dekadach, w Skandynawii jest już praktycznie normą – mam na myśli zespoły, którym liderują kobiety. Ich ponadprzeciętna wrażliwość nierzadko staje się dodatkowym atutem. Dowodem na to chociażby najnowsze albumy Nany Rashid, Karin Hammar czy omawiany dzisiaj „Beyond” autorstwa duńskiej saksofonistki Cecilie Strange.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Poststrukturalne aforyzmy muzyczne
Sebastian Chosiński

6 VI 2023

Pół roku po nagranej przez Chaos Magick płycie „Multiplicities, Vol. 1 – A Repository of Non-Existent Objects” (inspirowanej twórczością francuskiego filozofa Gilles’a Deleuze’a) ukazała się część druga tego projektu. Tym razem patronujący mu John Zorn zaprosił do współpracy nowy, powstały pod auspicjami Tzadik Records, zespół – Incerto (z pianistą Brianem Marsellą i gitarzystą Julianem Lage’em w składzie).

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Dotyk fantastycznego piękna
Sebastian Chosiński

1 VI 2023

Powiedzenie o znalezieniu igły w stogu siana odnosi się do zaistnienia rzeczy niemal niemożliwej. A jednak od czasu do czasu one się wydarzają. Dowodem na to artystyczne spotkanie szwedzkiego klawiszowca Alexa Zethsona z greckim gitarzystą Giannisem Arapisem, które zaowocowało już kilkoma świetnymi płytami. Najnowsza to „Malplacé”, którą sygnuje kwintet Organ Donor.

więcej »