Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
Smutek spełnionych baśni
Realistyczna i jednocześnie symboliczna, osadzona w realiach XVIII wieku, a jednocześnie taka współczesna. Niebanalna od strony literackiej, pięknie napisana „Syrena i pani Hancock” wnosi świeży powiew do świata literatury.
Serialomaniak.pl: Premiery i powroty seriali – marzec 2019
W pierwszym wiosennym miesiącu czeka nas prawdziwy wysyp nowych produkcji. Zobaczymy m.in. dokument o Formule 1, spin-off „Pretty Little Liars” czy też serial oparty na znanym filmie „Co robimy w ukryciu”. Ponadto powrócimy w kryminalne zakątki Neapolu w nowym sezonie „Gomorrah”; na ekranie ponownie zagości też pewien szczególny, niebieski jednorożec.
Do kina marsz: Marzec 2019
Baaardzo bogate zapowiedzi filmowe na marzec. Niby sezon oscarowy już za nami, ale naprawdę będzie co oglądać w kinach, a i na płytach parę ciekawych pozycji się pojawi.
10 najlepszych książek 2018 roku
A oto i Wasz wybór najlepszych książek 2018 roku. Przedstawiamy pierwszą dziesiątkę wybraną przez Was spośród naszych propozycji.
„Marvel” znaczy „coś cudownego”
Najnowszy film studia Marvel o incepcyjnym tytule „Kapitan Marvel” ma w sobie luz „Strażników galaktyki” połączony z tajemniczością „Tożsamości Bourne’a”. Osadzenie akcji w połowie lat 90. dodaje całości subtelnego humoru. No i kot. Każdy film z kotem jest lepszy niż bez kota. A szczególnie, kiedy Nick Fury dziumdzia nad nim słodko niczym emerytka z naszego bloku. To po prostu trzeba zobaczyć.
– kanał informacyjny ogólny [pomoc…] – kanał informacyjny działu [więcej…] – kanał informacyjny blogu
Poszerzanie spektrum możliwościMaciej Durski Maciej Durski to uosobienie, utrwalonego w historii sztuki najnowszej, archetypu abstrakcjonisty-ekspresjonisty: mężczyzny nie bojącego się zdecydowanych gestów malarskich, pozostawiającego efekt końcowy w dużej mierze tyle przypadkowi, co i twórczej sile.
Maciej DurskiPoszerzanie spektrum możliwościMaciej Durski to uosobienie, utrwalonego w historii sztuki najnowszej, archetypu abstrakcjonisty-ekspresjonisty: mężczyzny nie bojącego się zdecydowanych gestów malarskich, pozostawiającego efekt końcowy w dużej mierze tyle przypadkowi, co i twórczej sile.  Maciej Durski, Karmazyn, 100×100×10, technika własna, 2007 Autor mówi o sobie: Nie skończyłem szkoły artystycznej, ale jak się okazuje nie wykształcenie determinuje nasze późniejsze wybory. W pracowni spędzam osiem dziesięć godzin dziennie przez trzydzieści dni w miesiącu, chyba że gdzieś wyjeżdżam. Nie stawiam sobie ograniczeń co do techniki ani materiałów – po prostu nie znajduję żadnych powodów, aby to robić. Zajmuję się raczej poszerzaniem spektrum swoich możliwości – dlatego, między innymi, odszedłem od malowania na płótnie. Ograniczało ono możliwość wykorzystania niektórych materiałów i zastosowania technik, wymagających twardego podłoża. Maluję na płytach kompozytowych, bo są lekkie, odporne mechanicznie i nie niszczą się podczas odkrywania wcześniej zamalowanych warstw. Czy zaczynając malować obraz wiem, jak będzie wyglądał po skończeniu pracy? Nigdy.  Maciej Durski, Początek, 130×95, olej, płyta, 2018 Nie wykorzystuję mediów innych niż to, co wytworzę sam w procesie twórczym. Zaczynam dość swobodnie: kładę kolor i fakturę, następnie zostawiam to, co uznam za udane, zaś resztę odrzucam, zamalowuję i dodaję nowe elementy. Po jakimś czasie odkrywam to, co zostało zamalowane – wydobyte elementy prowokują do dalszych posunięć. Zawszę maluję kilka obrazów jednocześnie. Farby muszą schnąć, tak więc chcąc malować codziennie, nie ma innej możliwości. Jedne obrazy idą „gładko” i udaje się je skończyć w ciągu miesiąca, inne potrzebują miesięcy, zaś jeszcze inne, gdy zbyt długo stoją w pracowni, zostają zamalowane i zostają z nich tylko fragmenty.  Maciej Durski, Powrót, olej na płótnie, 92×171 W większości obrazów treść, która się w nich pojawia wychodzi nie z przemyśleń a z prostych podobieństw: abstrakcyjne formy przypominają przedmioty i organizmy istniejące w naturze. Tak pojawiają się elementy przedstawieniowe w moich obrazach. Pozostawiam otwartą furtkę do interpretacji. Co jest dla mnie najsilniejszym źródłem inspiracji? Często są to przypadkowe przedmioty bądź faktury, zestawienia kolorów powstałe z minimalnym udziałem ludzkiej ręki. Zardzewiała blacha może okazać się lepszym obrazem od wszystkiego, co udało mi się zrobić do tej pory.  Maciej Durski, Pozwól, 2017, olej, 100×80 Maciej Durski – polski artysta, zajmujący się malarstwem abstrakcyjnym. W swojej sztuce bada możliwości formalne dwuwymiarowego dzieła. Jego prace znajdują się w zbiorach warszawskiej galerii Quadrillion Carmen Tarchy. Na podejmowane przez Durskiego twórcze eksperymenty znaczący wpływ mają podróże do Włoch oraz Norwegii. Strona domowa artysty: maciejdurski.pl.  Maciej Durski, San Gimignano, 98,5×128,5×2 cm  Maciej Durski, Strona, 100×130×7 cm, technika własna, 2018  Maciej Durski, W trakcie, 95×130×2,5 cm, olej, płyta, 2018  27 stycznia 2019 Tekst pochodzi z wywiadu, który z artystą przeprowadziła Magdalena Anna Zięba-Grodzka. |
„Insecta” powstała w roku 2017 i trwa do dnia dzisiejszego… Pierwsza z prac zatytułowana „INSECTA” rozpoczęła cykl graficzny… Tematyką są owady (łac. Insecta, stąd też nazwa cyklu), które są przedstawione jako „wewnętrzny zapis”, który ewoluuje do „abstrakcyjnej” formy graficznej…
więcej »
Pod wielkim urokiem małej kropki, cz. 6
— Jadwiga Hajdo
Pod wielkim urokiem małej kropki, cz. 5
— Jadwiga Hajdo
Pod wielkim urokiem małej kropki, cz. 4
— Jadwiga Hajdo
Pod wielkim urokiem małej kropki, cz. 3
— Jadwiga Hajdo
Pod wielkim urokiem małej kropki, cz. 2
— Jadwiga Hajdo
Pod wielkim urokiem małej kropki
— Jadwiga Hajdo
