Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
50 najlepszych filmów 2019 r. – finał!
Jak co roku prezentujemy Wam 50 najlepszych – naszym zdaniem – filmów minionych 12 miesięcy, wybranych spośród tych. które były pokazywane w polskich kinach w oficjalnej dystrybucji.
Książka roku 2019
Po raz kolejny zapraszamy do głosowania na najlepsze książki minionego roku. Tym razem mamy dla Was 30 pozycji wydanych w 2019. Wybierzcie pięć z nich, aby zagłosować.
Kurtka warta grzechu
W historii kinematografii wiele przedmiotów miało swoje znaczące pięć minut. Przypomnijcie sobie jak strużka potu ciekła wam po plecach na widok pewnej lalki, serca zdobywał balonik, umysł omamiał jedyny pierścień. Kurtka – główny bohater komedii „Deerskin” Quentina Dupieux – to jednak swoista nowość.
Do księgarni marsz: Grudzień 2019 – Styczeń 2020
Grudzień znów był bardzo ubogi wydawniczo, więc u nas pozownie łączone wydanie grudniowo-styczniowe przeglądu zapowiedzi ksiązkowych.
– kanał informacyjny ogólny [pomoc…] – kanał informacyjny działu [więcej…] – kanał informacyjny blogu
Poszerzanie spektrum możliwościMaciej Durski Maciej Durski to uosobienie, utrwalonego w historii sztuki najnowszej, archetypu abstrakcjonisty-ekspresjonisty: mężczyzny nie bojącego się zdecydowanych gestów malarskich, pozostawiającego efekt końcowy w dużej mierze tyle przypadkowi, co i twórczej sile.
Maciej DurskiPoszerzanie spektrum możliwościMaciej Durski to uosobienie, utrwalonego w historii sztuki najnowszej, archetypu abstrakcjonisty-ekspresjonisty: mężczyzny nie bojącego się zdecydowanych gestów malarskich, pozostawiającego efekt końcowy w dużej mierze tyle przypadkowi, co i twórczej sile.  Maciej Durski, Karmazyn, 100×100×10, technika własna, 2007 Autor mówi o sobie: Nie skończyłem szkoły artystycznej, ale jak się okazuje nie wykształcenie determinuje nasze późniejsze wybory. W pracowni spędzam osiem dziesięć godzin dziennie przez trzydzieści dni w miesiącu, chyba że gdzieś wyjeżdżam. Nie stawiam sobie ograniczeń co do techniki ani materiałów – po prostu nie znajduję żadnych powodów, aby to robić. Zajmuję się raczej poszerzaniem spektrum swoich możliwości – dlatego, między innymi, odszedłem od malowania na płótnie. Ograniczało ono możliwość wykorzystania niektórych materiałów i zastosowania technik, wymagających twardego podłoża. Maluję na płytach kompozytowych, bo są lekkie, odporne mechanicznie i nie niszczą się podczas odkrywania wcześniej zamalowanych warstw. Czy zaczynając malować obraz wiem, jak będzie wyglądał po skończeniu pracy? Nigdy.  Maciej Durski, Początek, 130×95, olej, płyta, 2018 Nie wykorzystuję mediów innych niż to, co wytworzę sam w procesie twórczym. Zaczynam dość swobodnie: kładę kolor i fakturę, następnie zostawiam to, co uznam za udane, zaś resztę odrzucam, zamalowuję i dodaję nowe elementy. Po jakimś czasie odkrywam to, co zostało zamalowane – wydobyte elementy prowokują do dalszych posunięć. Zawszę maluję kilka obrazów jednocześnie. Farby muszą schnąć, tak więc chcąc malować codziennie, nie ma innej możliwości. Jedne obrazy idą „gładko” i udaje się je skończyć w ciągu miesiąca, inne potrzebują miesięcy, zaś jeszcze inne, gdy zbyt długo stoją w pracowni, zostają zamalowane i zostają z nich tylko fragmenty.  Maciej Durski, Powrót, olej na płótnie, 92×171 W większości obrazów treść, która się w nich pojawia wychodzi nie z przemyśleń a z prostych podobieństw: abstrakcyjne formy przypominają przedmioty i organizmy istniejące w naturze. Tak pojawiają się elementy przedstawieniowe w moich obrazach. Pozostawiam otwartą furtkę do interpretacji. Co jest dla mnie najsilniejszym źródłem inspiracji? Często są to przypadkowe przedmioty bądź faktury, zestawienia kolorów powstałe z minimalnym udziałem ludzkiej ręki. Zardzewiała blacha może okazać się lepszym obrazem od wszystkiego, co udało mi się zrobić do tej pory.  Maciej Durski, Pozwól, 2017, olej, 100×80 Maciej Durski – polski artysta, zajmujący się malarstwem abstrakcyjnym. W swojej sztuce bada możliwości formalne dwuwymiarowego dzieła. Jego prace znajdują się w zbiorach warszawskiej galerii Quadrillion Carmen Tarchy. Na podejmowane przez Durskiego twórcze eksperymenty znaczący wpływ mają podróże do Włoch oraz Norwegii. Strona domowa artysty: maciejdurski.pl.  Maciej Durski, San Gimignano, 98,5×128,5×2 cm  Maciej Durski, Strona, 100×130×7 cm, technika własna, 2018  Maciej Durski, W trakcie, 95×130×2,5 cm, olej, płyta, 2018  27 stycznia 2019 Tekst pochodzi z wywiadu, który z artystą przeprowadziła Magdalena Anna Zięba-Grodzka. |
Właściwie na dwie wystawy. „Złote popołudnie” zostało zaprezentowane na przeglądzie wiosennym Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Lublinie, zaś pozostałe – na indywidualnej wystawie Agnieszki Szady w ramach festiwalu „Strojne w biel”.
więcej »
Pod wielkim urokiem małej kropki, cz. 6
— Jadwiga Hajdo
Pod wielkim urokiem małej kropki, cz. 5
— Jadwiga Hajdo
Pod wielkim urokiem małej kropki, cz. 4
— Jadwiga Hajdo
Pod wielkim urokiem małej kropki, cz. 3
— Jadwiga Hajdo
Pod wielkim urokiem małej kropki, cz. 2
— Jadwiga Hajdo
Pod wielkim urokiem małej kropki
— Jadwiga Hajdo
