Podobno najważniejsze sa pierwsze przeczytane zdania..
Miałem nadzieję przeczytać coś ciekawego, ale powtórzenie "drzew" w zjawce, tak mi niemile zazgrzytalo, że poszukam innej lektury...
Co nie wyklucza, że jeszcze tu zajrzę.

Czytało mi się gładko i przyjemnie, błędów nie zauważyłam. Duża dbałość o szczegóły i drobiazgowe opisy tym razem mi nie przeszkadzały, bo jest ich akurat tyle, by zbudować klimat. Bo opowiadanie ma właśnie fajny klimat - coś się kończy, coś innego czeka za progiem, czuć koniec pewnej epoki. Postacie, wydaje mi się, że są dobrze zarysowane, a świat jest intrygujący. Jedyne, co wzbudza moje wątpliwości, to fakt, że w tekście - pomijając awanturę na kolacji i atak jeźdźców z dzikich osad - niewiele się dzieje. I dlatego, kolejny raz, tak jak w tekście "Czarna wódka" nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że opowiadanie jest do czegoś wstępem i że Autor zarysował pewne wątki, by potem z nich skorzystać. Później, nie w finale, bo zakończenie należy do otwartych, raczej w kolejnej części. I to pozostawiło niedosyt.

Demokracie,zapraszam do lektury.

Podobało mi się i to bardzo. Opowieść o spokojnych w sumie ludziach, których niepokoi nadchodząca zmiana. Najważniejsza wydaje mi się ta końcowa decyzja, by żyć dalej wedle własnego wyboru i planu, a nie tylko przyłączając się, bądź stając w opozycji do czyichś wyborów.Opowiadanie ma swój specyficzny klimat i to jest też jego wielka zaleta.

Sally, to chyba dobrze, że chciałabyś się dowiedzieć, co było dalej... Chyba oznacza to, że wykreowany świat i przedstawiani bohaterowie zainteresowali cię. Istnieje daleka kontynuacja tego opowiadania = jest nią "Przesłona". Jednym z bohaterów jest potomek Omara, Adrien Savigny.
"Czarna wódka" jest tekstem utrzymanym w innym klimacie - - i tam niewielka dawka informacji o kreowanym świecie est zabiegiem w pełni świadomym.
Pozdrawiam.

Riyall, ano cóż, na pewno nie chciałem pisać opowiadania akcji. Klimat chyba wynika z analizy przyjętego założenia - ludziom w epoce Wielkiego Zimna powinno zależeć na powrocie do dawnych czasów. Żyją sobie spokojnie, bo dawne przypadłości - wojna - zniknęły... Jednakże równie szybko zaczynają ujawniać się charakterystyczne dla ludzi cechy - i u wielu biorą górę, czemu zresztą trudno się dziwić. To prawda - wielu mieszkańcom Lasu Ardeńskiego nadal zależy na przyśpieszeniu postępu. To też jest naturalne.
Cieszę się, e opowiadania się podobało.
Pozdrawiam.

Przeczytałam z przyjemnością, jak zwykle. Bardzo mi się podobało.

Miły komentarz. Dzięki za przeczytanie starego już tekstu.
Daleką kontynuacją tego opowiadania jest "Przesłona".
Chyba niebawem w "Esensji" ukaże się "Czerwona poświata". W sumie - opowiadanie wojenne, chociaż pada tylko jedna seria strzałów.
Zapraszam.
Pozdrawiam.

Coś tak zniknęła mi z wykazu opowiadań wzmiankowana powyżej "Czerwona Poświata", chociaż na pewno nadal jest zamieszczona w "Esensji". Dziwne, być może, mój komputerek płata jakoweś figle.
Ale może trzeba tekst przywrócić, chociaż stary to on jest.

U mnie się wyświetla na stronie autora, jako druga od góry.