Zofia Ścigaj
Atawizm
Napisz mnie
Ze swoich snów i pamięci
Wiecznej miłości i śmierci
Niedokończonych Twych wierszy
Niektórzy ludzie są wiecznie sami
Samotny duch, samotnych miast
Szukają kogoś wśród miliona gwiazd
A potem znów ruszają w świat
Znów szary świt
Zwyczajnych dni rytm
Zwyczajne myśli
Ten szary bruk
Książka i stół
Znudzone wszystkim
Niektórzy ludzie są wiecznie sami
Samotny duch, samotnych miast
Szukają kogoś wśród miliona gwiazd
A potem znów ruszają w świat
Widzisz, wstaje dzień
Dotykiem słów z twych powiek spędzam sen
A potem znów codzienność topi nas
W morzu bezradnych, wyblakłych lat
A przecież wiesz
Szczęście jest tam, gdzie już nie jesteś sam
Pójdziemy w świat
Tam w pusty świat
Świat, gdzie już nie ma nic
A samotni ludzie są zawsze sami
Samotny duch, samotnych miast
Szukają kogoś wśród miliona gwiazd
A potem znów ruszają w świat

Zofia Ścigaj
Abstrakcja
Powiedz mi,
że chociaż jestem Twym kłamstwem
Tylko wspomnieniem i światłem
Nagłym pragnieniem i wiatrem
Ty będziesz wciąż wierzył, że
Czuję i nawet czasem rozumiem
Ten świat, który już
Nigdy nie będzie mój
Widziany przez karty słów
Jestem
Abstrakcją Twych wyobrażeń
Twojego strachu i marzeń
Z których stworzyłeś właśnie mnie
Jestem
Przechodniem, burzą i morzem
Aniołem, ptakiem i ogniem
Bo tak stworzyłeś właśnie mnie
Napisz mnie
Ze swoich snów i pamięci
Wiecznej miłości i śmierci
Niedokończonych Twych wierszy
Tylko nie zostawiaj mnie!
Jestem
Abstrakcją Twych wyobrażeń
Twojego strachu i marzeń
Z których stworzyłeś właśnie mnie
Jestem
Przechodniem, burzą i morzem
Aniołem, ptakiem i ogniem
Bo tak stworzyłeś właśnie mnie
Idę przez świat, usłany marzeniami
Które niczemu już nie wierzą
Pułapką naszą jest stan nazywany
Przez poetów nadzieją
Idę przez świat, przez współczesne miasta
Ta chwila zaraz stanie się historią
Pułapką naszą jest stan nazywany
Przez filozofów wolnością
Idę przez świat przewartościowany
Sztucznie stworzoną wartością
Pułapką naszą jest stan nazywany
Przez artystów miłością
Idę przez świat, przez ścieżki wojny
Przez miasta ognia i krwi
Pułapką naszą jest stan nazywany
Nazywany czasem moralnością
Za mało chcemy wiedzieć
I za dużo chcemy mieć…

Zofia Ścigaj – Absolwentka I Liceum Ogólnokształcącego im. Edwarda Dembowskiego w Zielonej Górze. Od kilku lat wokalistka, gitarzystka, autorka tekstów i kompozytorka. Obecnie, razem z Mateuszem Kamińskim, tworzy duet muzyczny „Atawizm”, który uzyskał tytuł laureata na festiwalach piosenki studenckiej, takich jak Ogólnopolska Turystyczna Giełda Piosenki Studenckiej w Szklarskiej Porębie, „Bakcynalia” Epidemia Piosenki Turystycznej w Lublinie, Ogólnopolski Turystyczny Przegląd Piosenki Studenckiej „Bazuna”. Autorka kilku utworów scenicznych. Jeden z nich pt. „Oczyszczenie” zdobył III miejsce na ogólnopolskim konkursie literackim „Tadeusz Różewicz inspiruje”, organizowanym przez posła Tomasza Zimocha. Recenzentka stażystka w „Dzienniku Teatralnym”. Finalistka LII i LIII Olimpiady Literatury i Języka Polskiego specjalizacji teatrologicznej oraz Finalistka wyróżniona XLVII Olimpiady Artystycznej sekcja historia sztuki.
Prezentowane poniżej utwory są tekstami piosenek, które Zofia wyśpiewuje w zespole Atawizm.