Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 25 lutego 2020

Książka roku 2019
Po raz kolejny zapraszamy do głosowania na najlepsze książki minionego roku. Tym razem mamy dla Was 30 pozycji wydanych w 2019. Wybierzcie pięć z nich, aby zagłosować.
Do księgarni marsz: Grudzień 2019 – Styczeń 2020
Grudzień znów był bardzo ubogi wydawniczo, więc u nas pozownie łączone wydanie grudniowo-styczniowe przeglądu zapowiedzi ksiązkowych.
50 najlepszych filmów 2019 r. – finał!
Jak co roku prezentujemy Wam 50 najlepszych – naszym zdaniem – filmów minionych 12 miesięcy, wybranych spośród tych. które były pokazywane w polskich kinach w oficjalnej dystrybucji.
Kurtka warta grzechu
W historii kinematografii wiele przedmiotów miało swoje znaczące pięć minut. Przypomnijcie sobie jak strużka potu ciekła wam po plecach na widok pewnej lalki, serca zdobywał balonik, umysł omamiał jedyny pierścień. Kurtka – główny bohater komedii „Deerskin” Quentina Dupieux – to jednak swoista nowość.

Varia

Magazyn CXCIII

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

książkowe (wybrane)

Załoga
Grzegorz Kalinowski
Przestrzeń
Michael Mammay
Zimne dni
Jim Butcher
Jego Przesyłka
Penelope Bloom
List
Anna Karpińska
Łowca tatuaży
Alison Belsham
Magiczne miejsce
Agnieszka Krawczyk
Song nauczycielki
Vigdis Hjorth

więcej »

Zapowiedzi

książkowe (wybrane)

Ciemność wśród nas
Mari Jungstedt
Co nas (nie) zabije
Jennifer Wright
Czas porzucenia
Elena Ferrante
Idealne dziecko
Lucinda Berry
Poznaj swoje bakterie
Nicola Temple, Catherine Whitlock
Psychopaci
Stephen Seager
Serce umiera ostatnie
Margaret Atwood
Władcy czasu
Eva García Sáenz de Urturi

więcej »

Miejsca, które warto odwiedzić: Co dwa młyny to nie jeden

Wojciech Gołąbowski

Gdy na drodze do Ojcowa tworzy się korek, a wokół Pieskowej Skały nie sposób zaparkować, zjedź z drogi pomiędzy nimi, by zwiedzić starą osadę młynarską – Boroniówkę.

Miejsca, które warto odwiedzić: Co dwa młyny to nie jeden

Gdy na drodze do Ojcowa tworzy się korek, a wokół Pieskowej Skały nie sposób zaparkować, zjedź z drogi pomiędzy nimi, by zwiedzić starą osadę młynarską – Boroniówkę.

Plan sytuacyjny<br/>Fot. Wojciech Gołąbowski

Plan sytuacyjny
Fot. Wojciech Gołąbowski

Na stronie boroniowka.pl dzieje osady ujęto bardzo krótko: „Historia naszego młyna sięga XV wieku. Pierwszym właścicielem był Zakon Sióstr Klarysek z Grodziska, które przekazały młyn i tartak wodny w ręce prywatne w 1816 roku. Obecne zabudowania mieszkalne i gospodarcze pochodzą z roku 1850. Jest to cenny przykład drewnianej architektury przemysłowej z zachowanym oryginalnym wyposażeniem i starymi urządzeniami działającymi do dziś.” W czasie zwiedzania dowiadujemy się więcej. Poznajemy historię ostatnich właścicieli – dwóch braci, którzy postanowili podzielić podwójny młyn na dwie części, wzdłuż kalenicy stawiając ściankę działową. W ten sposób jeden został młynarzem, a drugi – pilarzem.

Młyn bowiem – trzon składającej się z zaledwie kilku zabudowań osady – jest drewnianym budynkiem w kształcie odwróconej litery L. Wzdłuż dłuższego boku przepływa strumień, za pomocą kanałów i przepustów kierowany na dwa wielkie koła. Jedno z nich zasila młyn, w którym do dziś miele się ziarno na mąkę pytlową, drugie zaś – piłę tartaczną. Pozostała część budynku – krótsze ramię litery L – to część mieszkalna.

Boroniówka w prawie całej okazałości: tartak, młyn i kawiarnia (dawniej: izba trakowego)<br/>Fot. Wojciech Gołąbowski

Boroniówka w prawie całej okazałości: tartak, młyn i kawiarnia (dawniej: izba trakowego)
Fot. Wojciech Gołąbowski

Wracając do historii osady: jeden z braci miał same córki i zięciów niechętnych do podjęcia pracy ich teścia. Drugi z braci nie miał dzieci w ogóle. Bracia żyli zgodnie aż do śmierci (w drugiej połowie XX wieku), a następnie Boroniówka poszła w zapomnienie. Dachy się zapadły, grzebiąc pod sobą wyposażenie – które dzięki temu nie zostało rozkradzione. Przez trzydzieści lat nikt się młynem nie interesował.

Mini-skansen młyna i tartaku wodnego Boroniówka jest aktywny dopiero od kilku lat. Zniszczone dachy naprawiono, teren uprzątnięto, wytyczono parking, wyposażono kawiarnię. Cena za zwiedzanie – 12 zł osoba dorosła, 8 zł za bilet ulgowy. Właściciele zachęcają do tworzenia zdjęć – sesji plenerowych, a trzeba przyznać, okolica jest bardzo malownicza. Na użytek własny turyści mogą „cykać” za darmo ile tylko chcą. Można też organizować warsztaty np. pieczenia chleba czy ciastek. Właściciele są otwarci na różne propozycje.

Tartak (po lewej: miejsce oczekiwania, aż praca wykona się sama)<br/>Fot. Wojciech Gołąbowski

Tartak (po lewej: miejsce oczekiwania, aż praca wykona się sama)
Fot. Wojciech Gołąbowski

Można wreszcie rozłożyć koc na skoszonej łące, wsłuchać się w szmer strumienia, obserwować pasące się w niewielkiej zagrodzie stadko owiec i… odpocząć majówkowo.